Psalmi 137

1 Na obali rijeka babilonskih sjeđasmo i plakasmo spominjući se Siona;

Di tepi sungai-sungai Babel kami duduk dan menangis bila teringat Sion.

2 o vrbe naokolo harfe svoje bijasmo povješali.

Pada pohon-pohon gandarusa di negeri itu kami gantungkan kecapi kami.

3 I tada naši tamničari zaiskaše od nas da pjevamo, porobljivači naši zaiskaše da se veselimo: “Pjevajte nam pjesmu sionsku!”

Orang-orang yang menawan kami menyuruh kami menyanyi untuk mereka. Orang-orang yang menindas kami menyuruh kami menyanyikan lagu-lagu gembira, "Nyanyikanlah bagi kami lagu-lagu dari Sion!"

4 Kako da pjesmu Jahvinu pjevamo u zemlji tuđinskoj!

Mungkinkah di negeri asing kami menyanyi bagi TUHAN?

5 Nek' se osuši desnica moja, Jeruzaleme, ako tebe zaboravim!

Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau, Yerusalem!

6 Nek' mi se jezik za nepce prilijepi ako spomen tvoj smetnem ja ikada, ako ne stavim Jeruzalem vrh svake radosti svoje!

Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau dan tidak menjadikan engkau kesukaanku!

7 Ne zaboravi, Jahve, sinovima Edoma kako su u dan kobni Jeruzalemov vikali oni: “Rušite! Srušite ga do temelja!”

Ya TUHAN, ingatlah perbuatan orang Edom pada waktu Yerusalem dimusnahkan. Mereka berkata, "Robohkanlah, robohkanlah sampai ke dasar-dasarnya!"

8 Kćeri babilonska, pustošiteljice, blažen koji ti vrati milo za drago za sva zla što si nam ih nanijela!

Hai Babel, engkau akan dibinasakan! Berbahagialah orang yang membalas kepadamu kejahatan yang kaulakukan terhadap kami.

9 Blažen koji zgrabi i smrska o stijenu tvoju dojenčad!

Berbahagialah orang yang mengambil bayi-bayimu dan mencampakkannya ke bukit batu!