Psalmi 104
1 Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,
Bendice, alma mía, a Jehová; Jehová Dios mío, mucho te has engrandecido, de gloria y de hermosura te has vestido.
2 svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,
Que se cubre de luz como de vestidura, que extiende los cielos como una cortina;
3 na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.
Que entabla con las aguas sus doblados, el que pone a las nubes por su carro, el que anda sobre las alas del viento.
4 Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.
El que hace a sus ángeles espíritus, sus ministros al fuego flameante.
5 Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,
El fundó la tierra sobre sus basas, no se moverá por ningún siglo.
6 pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;
Con el abismo, como con vestido, la cubriste: sobre los montes estaban las aguas.
7 na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.
De tu reprensión huyeron; por el sonido de tu trueno se apresuraron.
8 Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.
Subieron los montes, descendieron los valles a este lugar, que tú les fundaste.
9 Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.
Pusíste les término, el cual no traspasarán, ni volverán a cubrir la tierra.
10 Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.
El que envía las fuentes en los arroyos; entre los montes van.
11 Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.
Abrévanse todas las bestias del campo; los asnos salvajes quebrantan su sed.
12 Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.
Junto a ellos habitan las aves de los cielos; entre las hojas dan voces.
13 Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.
El que riega los montes desde sus doblados; del fruto de tus obras se harta la tierra.
14 Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje
El que hace producir el heno para las bestias; y la yerba para servicio del hombre, sacando el pan de la tierra,
15 i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.
Y el vino que alegra el corazón del hombre; haciendo relumbrar la faz con el aceite; y el pan sustenta el corazón del hombre.
16 Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.
Hártanse los árboles de Jehová; los cedros del Líbano que él plantó:
17 Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.
Para que aniden allí las aves; la cigüeña tenga su casa en las hayas.
18 Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.
Los montes altos para las cabras monteses, las peñas madrigueras para los conejos.
19 Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.
Hizo la luna para sazones: el sol conoció su occidente.
20 Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.
Pones las tinieblas, y la noche es; en ella corren todas las bestias del monte.
21 Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.
Los leoncillos braman a la presa, y para buscar de Dios su comida.
22 Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.
Sale el sol, recógense, y échanse en sus cuevas.
23 Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.
Sale el hombre a su hacienda, y a su labranza hasta la tarde.
24 Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.
¡Cuán muchas son tus obras, o! Jehová! todas ellas hiciste con sabiduría: la tierra está llena de tu posesión.
25 Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.
Esta gran mar y ancha de términos; allí hay pescados sin número, bestias pequeñas y grandes.
26 Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.
Allí andan navíos, este leviatán que hiciste para que jugase en ella.
27 I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.
Todas ellas esperan a ti, para que les des su comida a su tiempo.
28 Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.
Dásles, recogen: abres tu mano, hártanse de bien.
29 Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.
Escondes tu rostro, túrbanse: les quitas el espíritu, dejan de ser, y tórnanse en su polvo.
30 Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.
Envías tu espíritu, críanse: y renuevas la haz de la tierra.
31 Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!
Sea la gloria a Jehová para siempre: alégrese Jehová en sus obras.
32 On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.
El que mira a la tierra, y tiembla: toca en los montes, y humean.
33 Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.
A Jehová cantaré en mi vida: a mi Dios diré salmos mientras viviere.
34 Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.
Serme ha suave hablar de él: yo me alegraré en Jehová.
35 Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!
Sean consumidos de la tierra los pecadores: y los impíos dejen de ser. Bendice alma mía a Jehová. Alelu- Jah.
