Psalmi 104
1 Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,
Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
2 svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,
Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
3 na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.
Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
4 Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.
Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
5 Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,
Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
6 pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;
Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
7 na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.
Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
8 Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.
Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
9 Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.
Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
10 Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.
Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
11 Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.
I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
12 Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.
Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
13 Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.
Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
14 Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje
Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
15 i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.
I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
16 Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.
Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
17 Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.
Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
18 Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.
Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
19 Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.
Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
20 Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.
Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.
Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
22 Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.
Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
23 Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.
[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
24 Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.
O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
25 Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.
Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
26 Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.
Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
27 I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.
Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
28 Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.
[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
29 Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.
[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
30 Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.
[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!
Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
32 On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.
Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
33 Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.
Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
34 Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.
Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
35 Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!
Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
