Psalmi 104
1 Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
