Psalmi 104
1 Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,
Ég lofa Drottin! Drottinn, þú Guð minn, þú ert undursamlegur! Þú ert íklæddur hátign og dýrð og umlukinn ljósi!
2 svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,
Þú þandir út himininn eins og dúk og dreifðir um hann stjörnunum.
3 na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.
Þú mótaðir þurrlendið og rýmdir fyrir hafinu. Þú gerðir ský að vagni þínum og ferð um á vængjum vindarins.
4 Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.
Englarnir eru erindrekar þínir og eldslogar þjóna þér.
5 Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,
Undirstöður heimsins eru traustar, þær eru þitt verk, og þess vegna haggast hann ekki.
6 pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;
Þú lést vatnsflóð ganga yfir jörðina og hylja fjöllin.
7 na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.
Og þegar þú bauðst, safnaðist vatnið saman í höfunum,
8 Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.
fjöllin risu og dalirnir urðu til.
9 Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.
Þú settir sjónum sín ákveðnu mörk svo að hann skyldi aldrei aftur flæða yfir þurrlendið.
10 Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.
Þú settir lindir í dalina og lækir renna um fjöllin.
11 Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.
Þeir eru dýrunum til drykkjar og þar svalar villiasninn þorsta sínum.
12 Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.
Þar gera fuglar sér hreiður og söngur þeirra ómar frá trjánum.
13 Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.
Hann sendir regn yfir fjöllin svo að jörðin ber sinn ávöxt.
14 Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje
Safaríkt grasið vex að boði hans og er búfénu til fæðu. En maðurinn yrkir jörðina, ræktar ávexti, grænmeti og korn,
15 i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.
einnig vín sér til gleði, olíu sem gerir andlitið gljáandi og brauð sem gefur kraft.
16 Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.
Drottinn gróðursetti sedrustrén í Líbanon, há og tignarleg,
17 Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.
og þar byggja fuglarnir sér hreiður, en storkurinn velur kýprustréð til bústaðar.
18 Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.
Steingeiturnar kjósa hin háu fjöll, en stökkhérarnir finna sér stað í klettum.
19 Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.
Tunglið settir þú til að afmarka mánuði, en sólina til að skína um daga.
20 Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.
Myrkur og nótt eru frá þér komin, þá fara skógardýrin á kreik.
21 Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.
Þá öskra ljónin eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.
22 Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.
Þegar sólin rís draga þau sig í hlé og leggjast í fylgsni sín,
23 Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.
en mennirnir ganga út til starfa og vinna allt til kvölds.
24 Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.
Drottinn, hvílík fjölbreytni í öllu því sem þú hefur skapað! Allt á það upphaf sitt í vísdómi þínum! Jörðin er full af því sem þú hefur gert!
25 Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.
Framundan mér teygir sig blikandi haf, iðandi af alls konar lífi!
26 Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.
Og sjá! Þarna eru skipin! Og þarna hvalirnir! – þeir leika á alls oddi!
27 I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.
Allar skepnur vona á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.
28 Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.
Þú mætir þörfum þeirra og þau mettast ríkulega af gæðum þínum.
29 Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.
En snúir þú við þeim bakinu er úti um þau. Þegar þú ákveður, deyja þau og verða að mold,
30 Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.
en þú sendir líka út anda þinn og vekur nýtt líf á jörðinni.
31 Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!
Lof sé Guði að eilífu! Drottinn gleðst yfir verkum sínum!
32 On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.
Þegar hann lítur á jörðina, skelfur hún og eldfjöllin gjósa við snertingu fingra hans.
33 Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.
Ég vil lofsyngja Drottni svo lengi sem ég lifi, vegsama Guð á meðan ég er til!
34 Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.
Ó, að ljóð þetta mætti gleðja hann, því að Drottinn er gleði mín og fögnuður.
35 Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!
Ó, að misgjörðarmenn hyrfu af jörðinni og að óguðlegir yrðu ekki framar til. En Drottin vil ég vegsama að eilífu! Hallelúja!
