Psalmi 102
1 Molitva nevoljnika koji je klonuo pa svoju tugu izlijeva Jahve, usliši molitvu moju, i vapaj moj k tebi da dođe!
Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
2 Nemoj sakrivati lice od mene u dan moje nevolje! Prigni k meni uho svoje: kad te prizovem, brzo me usliši!
Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
3 Jer moji dani nestaju poput dima, a moje kosti gore kao oganj.
Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
4 Srce mi se suši kao pokošena trava i kruh svoj zaboravljam jesti.
Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
5 Od snažnih jecaja mojih kosti mi uz kožu prionuše.
Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
6 Sličan sam čaplji u pustinji, postah k'o ćuk na pustoj razvalini.
Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
7 Ne nalazim sna i uzdišem k'o samotan vrabac na krovu.
Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
8 Svagda me grde dušmani moji; mnome se proklinju što bjesne na me.
Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
9 Pepeo jedem poput kruha, a piće svoje miješam sa suzama
Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
10 zbog tvoje ljutine i gnjeva, jer si me digao i bacio.
Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
11 Moji su dani k'o oduljena sjena, a ja se, gle, sušim poput trave.
Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
12 A ti, o Jahve, ostaješ dovijeka i tvoje ime kroza sva koljena.
Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
13 Ustani, smiluj se Sionu: vrijeme je da mu se smiluješ - sada je čas!
Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
14 Jer milo je slugama tvojim kamenje njegovo, žale ruševine njegove.
Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
15 Tad će se pogani bojati, Jahve, imena tvojega i svi kraljevi zemlje slave tvoje
Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
16 kad Jahve opet sazda Sion, kad se pokaže u slavi svojoj,
Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
17 kad se osvrne na prošnju ubogih i ne prezre molitve njihove.
Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
18 Nek' se zapiše ovo za budući naraštaj, puk što nastane neka hvali Jahvu.
Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
19 Jer Jahve gleda sa svog uzvišenog svetišta, s nebesa na zemlju gleda
Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
20 da čuje jauke sužnjeva, da izbavi smrti predane,
Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
21 da se na Sionu navijesti ime Jahvino i njegova hvala u Jeruzalemu
Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
22 kad se narodi skupe i kraljevstva da služe Jahvi.
Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
23 Putem je istrošio sile moje, skratio mi dane.
Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
24 Rekoh: “Bože moj, nemoj me uzeti u sredini dana mojih! Kroza sva koljena traju godine tvoje.
Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
25 U početku utemelji zemlju, i nebo je djelo ruku tvojih.
Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
26 Propast će, ti ćeš ostati, sve će ostarjeti kao odjeća. Mijenjaš ih poput haljine i nestaju:
Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
27 ti si uvijek isti - godinama tvojim nema kraja.
Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
28 Djeca će tvojih slugu živjeti u miru i potomstvo će njihovo trajati pred tobom.
Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
