Psalmi 102
1 Molitva nevoljnika koji je klonuo pa svoju tugu izlijeva Jahve, usliši molitvu moju, i vapaj moj k tebi da dođe!
Doa seorang sengsara, pada waktu ia lemah lesu dan mencurahkan pengaduhannya ke hadapan TUHAN. TUHAN, dengarkanlah doaku, dan biarlah teriakku minta tolong sampai kepada-Mu.
2 Nemoj sakrivati lice od mene u dan moje nevolje! Prigni k meni uho svoje: kad te prizovem, brzo me usliši!
Janganlah sembunyikan wajah-Mu terhadap aku pada hari aku tersesak. Sendengkanlah telinga-Mu kepadaku; pada hari aku berseru, segeralah menjawab aku!
3 Jer moji dani nestaju poput dima, a moje kosti gore kao oganj.
Sebab hari-hariku habis seperti asap, tulang-tulangku membara seperti perapian.
4 Srce mi se suši kao pokošena trava i kruh svoj zaboravljam jesti.
Hatiku terpukul dan layu seperti rumput, sehingga aku lupa makan rotiku.
5 Od snažnih jecaja mojih kosti mi uz kožu prionuše.
Oleh sebab keluhanku yang nyaring, aku tinggal tulang-belulang.
6 Sličan sam čaplji u pustinji, postah k'o ćuk na pustoj razvalini.
Aku sudah menyerupai burung undan di padang gurun, sudah menjadi seperti burung ponggok pada reruntuhan.
7 Ne nalazim sna i uzdišem k'o samotan vrabac na krovu.
Aku tak bisa tidur dan sudah menjadi seperti burung terpencil di atas sotoh.
8 Svagda me grde dušmani moji; mnome se proklinju što bjesne na me.
Sepanjang hari aku dicela oleh musuh-musuhku, orang-orang yang mempermainkan aku menyumpah dengan menyebut namaku.
9 Pepeo jedem poput kruha, a piće svoje miješam sa suzama
Sebab aku makan abu seperti roti, dan mencampur minumanku dengan tangisan,
10 zbog tvoje ljutine i gnjeva, jer si me digao i bacio.
oleh karena marah-Mu dan geram-Mu, sebab Engkau telah mengangkat aku dan melemparkan aku.
11 Moji su dani k'o oduljena sjena, a ja se, gle, sušim poput trave.
Hari-hariku seperti bayang-bayang memanjang, dan aku sendiri layu seperti rumput.
12 A ti, o Jahve, ostaješ dovijeka i tvoje ime kroza sva koljena.
Tetapi Engkau, ya TUHAN, bersemayam untuk selama-lamanya, dan nama-Mu tetap turun-temurun.
13 Ustani, smiluj se Sionu: vrijeme je da mu se smiluješ - sada je čas!
Engkau sendiri akan bangun, akan menyayangi Sion, sebab sudah waktunya untuk mengasihaninya, sudah tiba saatnya.
14 Jer milo je slugama tvojim kamenje njegovo, žale ruševine njegove.
Sebab hamba-hamba-Mu sayang kepada batu-batunya, dan merasa kasihan akan debunya.
15 Tad će se pogani bojati, Jahve, imena tvojega i svi kraljevi zemlje slave tvoje
Maka bangsa-bangsa menjadi takut akan nama TUHAN, dan semua raja bumi akan kemuliaan-Mu,
16 kad Jahve opet sazda Sion, kad se pokaže u slavi svojoj,
bila TUHAN sudah membangun Sion, sudah menampakkan diri dalam kemuliaan-Nya,
17 kad se osvrne na prošnju ubogih i ne prezre molitve njihove.
sudah berpaling mendengarkan doa orang-orang yang bulus, dan tidak memandang hina doa mereka.
18 Nek' se zapiše ovo za budući naraštaj, puk što nastane neka hvali Jahvu.
Biarlah hal ini dituliskan bagi angkatan yang kemudian, dan bangsa yang diciptakan nanti akan memuji-muji TUHAN,
19 Jer Jahve gleda sa svog uzvišenog svetišta, s nebesa na zemlju gleda
sebab Ia telah memandang dari ketinggian-Nya yang kudus, TUHAN memandang dari sorga ke bumi,
20 da čuje jauke sužnjeva, da izbavi smrti predane,
untuk mendengar keluhan orang tahanan, untuk membebaskan orang-orang yang ditentukan mati dibunuh,
21 da se na Sionu navijesti ime Jahvino i njegova hvala u Jeruzalemu
supaya nama TUHAN diceritakan di Sion, dan Dia dipuji-puji di Yerusalem,
22 kad se narodi skupe i kraljevstva da služe Jahvi.
apabila berkumpul bersama-sama bangsa-bangsa dan kerajaan-kerajaan untuk beribadah kepada TUHAN.
23 Putem je istrošio sile moje, skratio mi dane.
Ia telah mematahkan kekuatanku di jalan, dan memperpendek umurku.
24 Rekoh: “Bože moj, nemoj me uzeti u sredini dana mojih! Kroza sva koljena traju godine tvoje.
Aku berkata: "Ya Allahku, janganlah mengambil aku pada pertengahan umurku! Tahun-tahun-Mu tetap turun-temurun!"
25 U početku utemelji zemlju, i nebo je djelo ruku tvojih.
Dahulu sudah Kauletakkan dasar bumi, dan langit adalah buatan tangan-Mu.
26 Propast će, ti ćeš ostati, sve će ostarjeti kao odjeća. Mijenjaš ih poput haljine i nestaju:
Semuanya itu akan binasa, tetapi Engkau tetap ada, dan semuanya itu akan menjadi usang seperti pakaian, seperti jubah Engkau akan mengubah mereka, dan mereka berubah;
27 ti si uvijek isti - godinama tvojim nema kraja.
tetapi Engkau tetap sama, dan tahun-tahun-Mu tidak berkesudahan.
28 Djeca će tvojih slugu živjeti u miru i potomstvo će njihovo trajati pred tobom.
Anak hamba-hamba-Mu akan diam dengan tenteram, dan anak cucu mereka akan tetap ada di hadapan-Mu.
