Psalmi 102
1 Molitva nevoljnika koji je klonuo pa svoju tugu izlijeva Jahve, usliši molitvu moju, i vapaj moj k tebi da dođe!
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Nemoj sakrivati lice od mene u dan moje nevolje! Prigni k meni uho svoje: kad te prizovem, brzo me usliši!
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 Jer moji dani nestaju poput dima, a moje kosti gore kao oganj.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 Srce mi se suši kao pokošena trava i kruh svoj zaboravljam jesti.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 Od snažnih jecaja mojih kosti mi uz kožu prionuše.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 Sličan sam čaplji u pustinji, postah k'o ćuk na pustoj razvalini.
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 Ne nalazim sna i uzdišem k'o samotan vrabac na krovu.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 Svagda me grde dušmani moji; mnome se proklinju što bjesne na me.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 Pepeo jedem poput kruha, a piće svoje miješam sa suzama
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 zbog tvoje ljutine i gnjeva, jer si me digao i bacio.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 Moji su dani k'o oduljena sjena, a ja se, gle, sušim poput trave.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 A ti, o Jahve, ostaješ dovijeka i tvoje ime kroza sva koljena.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Ustani, smiluj se Sionu: vrijeme je da mu se smiluješ - sada je čas!
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 Jer milo je slugama tvojim kamenje njegovo, žale ruševine njegove.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 Tad će se pogani bojati, Jahve, imena tvojega i svi kraljevi zemlje slave tvoje
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 kad Jahve opet sazda Sion, kad se pokaže u slavi svojoj,
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 kad se osvrne na prošnju ubogih i ne prezre molitve njihove.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 Nek' se zapiše ovo za budući naraštaj, puk što nastane neka hvali Jahvu.
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 Jer Jahve gleda sa svog uzvišenog svetišta, s nebesa na zemlju gleda
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 da čuje jauke sužnjeva, da izbavi smrti predane,
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 da se na Sionu navijesti ime Jahvino i njegova hvala u Jeruzalemu
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 kad se narodi skupe i kraljevstva da služe Jahvi.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 Putem je istrošio sile moje, skratio mi dane.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 Rekoh: “Bože moj, nemoj me uzeti u sredini dana mojih! Kroza sva koljena traju godine tvoje.
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 U početku utemelji zemlju, i nebo je djelo ruku tvojih.
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 Propast će, ti ćeš ostati, sve će ostarjeti kao odjeća. Mijenjaš ih poput haljine i nestaju:
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 ti si uvijek isti - godinama tvojim nema kraja.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 Djeca će tvojih slugu živjeti u miru i potomstvo će njihovo trajati pred tobom.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
