Mudre Izreke 30
1 Riječi Agura, sina Jakeova, iz Mase; proročanstvo njegovo za Itiela, za Itiela i Ukala.
Ord av Agur, son åt Jake, profetordet. Mannen segjer so til Itiel, til Itiel og Ukal:
2 Da, preglup sam da bih bio čovjek i nemam razbora čovječjeg.
For fåvis er eg til å heita mann, og ikkje hev eg manne-vit.
3 Ne stekoh mudrosti i ne poznajem znanosti svetih!
Visdom hev eg ikkje lært, til kunnskap um den Heilage.
4 Tko uzađe na nebo i siđe? Tko uhvati vjetar u šake svoje? Tko sabra vode u plašt svoj? Tko postavi krajeve zemaljske? Kako se zove i kako mu se zove sin? Znaš li?
Kven hev stige upp til himmelen og stige ned? Kven hev samla vinden inn i nevarne? Kven hev bunde vatnet i eit klædeplagg? Kven hev alle enderne av jordi sett? Kva heiter han, kva heiter son hans - um du veit det?
5 Svaka je Božja riječ prokušana, štit onima koji se u nj uzdaju.
Alt Guds ord er skirt, han er ein skjold for deim som flyr til honom.
6 Ne dodaji ništa njegovim riječima, da te ne prekori i ne smatra lažljivim.
Legg ikkje noko til hans ord, elles lyt han refsa deg, og du stend der ein ljugar.
7 Za dvoje te molim, ne uskrati mi, dok ne umrem:
Tvo ting hev eg bede deg um, neitta meg deim ikkje, fyrr eg døyr:
8 udalji od mene licemjernu i lažnu riječ; ne daj mi siromaštva ni bogatstva: hrani me kruhom mojim dostatnim;
Lat fals og lygn vera langt frå meg! Gjev meg ikkje armod og ikkje rikdom! Lat meg få eta mitt tiletla brød!
9 inače bih, presitivši se, zatajio tebe i rekao: “Tko je Jahve?” Ili bih, osiromašivši, krao i oskvrnio ime Boga svojega.
Elles kunde eg neitta deg når eg var mett, og segja: «Kven er Herren?» Eller um eg vart fatig, kunde eg stela, ja, forgripa meg på min Guds namn.
10 Ne klevetaj sluge gospodaru njegovu, jer bi te mogao kleti i ti morao okajati.
Baktala ei ein tenar for hans herre, elles vil han banna deg, og du få bøta.
11 Ima izrod koji kune oca svoga i ne blagoslivlje majke svoje!
Ei ætt som bannar far sin og ikkje signar mor si,
12 Izrod koji za se misli da je čist, a od kala svojeg nije opran!
ei ætt som tykkjer ho er rein, endå ho ei hev tvætta av sitt eige skarn,
13 Izrod uznositih očiju koji visoko diže svoje trepavice!
ei ætt - kor stolte augo hev ho ikkje, og kor ho lyfter augneloki!
14 Izrod komu su zubi mačevi i očnjaci noževi da proždiru nesretnike na zemlji i siromahe među ljudima!
ei ætt som heve sverd til tenner og jakslar reint som knivar, so ho et armingar or landet og fatige or folkesamfund.
15 Pijavica ima dvije kćeri: “Daj! Daj!” Postoje tri stvari nezasitne i četiri koje ne kažu: “Dosta!”
Blodiglen hev tvo døtter: Gjev! Gjev! Tri finst det som aldri vert mette, fire som ei segjer: «Nok!»
16 Carstvo smrti, jalova utroba, zemlja nikad gasna vode i vatra koja nikad ne kaže: “Dosta!” (Sheol h7585)
Helheim og barnlaust moderfang, jordi som aldri vert mett av vatn, og elden som ei segjer: «Nok!» (Sheol h7585)
17 Oko koje se ruga ocu i odriče posluh majci iskljuvat će potočni gavrani i izjesti mladi orlovi.
Eit auga som spottar far og vanvyrder lydnad mot mor, det skal bekkje-ramnarne hakka ut og ørnungar eta upp.
18 Troje mi je nedokučivo, a četvrto ne razumijem:
Tri ting er meg for underlege, og fire finst som eg ikkje skynar:
19 put orlov po nebu, put zmijin po stijeni, put lađin posred mora i put muškarčev djevojci.
Ørns veg på himmelen, orms veg på berget, skips veg på havet og manns veg til møy.
20 Takav je put preljubnice: najede se, obriše usta i veli: “Nisam sagriješila.”
Soleis ber utru kona seg åt: Ho et og turkar seg um munnen og segjer: «Eg hev ikkje gjort noko vondt.»
21 Od troga se zemlja ljulja, a četvrtoga ne može podnijeti:
Under tri skjelv jordi, under fire kann ho’kje herda:
22 od roba kad postane kralj i kad se prostak kruha nasiti,
under trælen når han vert konge, og dåren når han fær eta seg mett,
23 od puštenice kad se uda i sluškinje kad istisne svoju gospodaricu.
under attergløyma når ho vert gift, og trælkvinna når ho erver si frua.
24 Četvero je maleno na zemlji, ali mudrije od mudraca:
Fire finst det som er små på jordi, og endå hev dei fenge visdom stor:
25 mravi, nejaki stvorovi, koji sebi ljeti spremaju hranu;
Mauren er’kje noko sterkt folk, og endå lagar han sin mat um sumaren.
26 jazavci, stvorovi bez moći, što u stijeni grade sebi stan;
Fjellgrevlingarne er’kje noko veldugt folk, og endå byggjer dei seg hus i berget.
27 skakavci, koji nemaju kralja, a svi idu u poretku;
Grashopparne hev ingen konge, og endå fær dei alle ut i fylking.
28 gušter, što se rukama hvata, a prodire u kraljevske palače.
Fjorføtla kann du ta med henderne, og endå bur ho inni kongeslott.
29 Troje ima lijep korak, a četvero lijepo hodi:
Tri finst det som stig med staute stig, og fire hev ei fager gonga:
30 lav, junak među zvijerima, koji ni pred kim ne uzmiče;
Løva ei kjempa millom dyri, og som ikkje snur seg for nokon,
31 pijetao što se odvažno šeće među kokošima; jarac koji vodi stado; i kralj sa svojom vojskom.
hesten mjå um midja, eller bukken, og ein konge med leidingheren.
32 Ako si ludovao oholeći se ili to svjesno činio, stavi ruku na usta.
Gjer du deg stor, anten narr eller klårtenkt, so legg handi på munnen!
33 Kad se mlijeko metÄe, izlazi maslac; kad se nos pritisne, poteče krv; kad se srdžba potisne, dobiva se spor.
For trykk på mjølk gjev smør, og trykk på nase gjev blod, og trykk på vreide gjev strid.
