Mudre Izreke 29
1 Čovjek koji, po opomeni, ostaje tvrdoglav, u tren će se slomiti, i neće mu biti spasa.
Ein mann som etter mykje refsing endå er ein stivnakke, vil brått verta broten ulækjeleg sund.
2 Narod se veseli kad se množe pravednici, a puk uzdiše kad zavlada opaki.
Når rettferdige aukar i tal, då gled seg folket, men når gudlaus mann kjem til styre, sukkar folket.
3 Čovjek koji ljubi mudrost, veseli oca svoga, a koji se druži s bludnicama, rasipa imetak.
Den som elskar visdom, gled sin far, men den som gjeng i lag med skjøkjor, øyder eiga si.
4 Kralj pravicom održava državu, a ruši je čovjek koji nameće daće.
Ein konge held landet sitt uppe med rett, men ein skattekrevjar legg det i øyde.
5 Čovjek koji laska bližnjemu svome razapinje mrežu stopama njegovim.
Ein mann som smeikjer for næsten sin, breider ut eit net for føterne hans.
6 U grijehu je zamka zlu čovjeku, a pravednik likuje i veseli se.
Ein vond manns misgjerd er snara for honom, men rettferdig mann fegnast og gled seg.
7 Pravednik razumije pravo malenih, a opaki ne shvaća spoznaju.
Den rettferdige syter for stakarens sak, den gudlause hev ikkje greida på noko.
8 Podsmjevači uzbunjuju grad, a mudri stišavaju srdžbu.
Spottarar øser upp ein by, men vismenner stiller vreiden.
9 Kad se mudrac parbi s bezumnikom, il' se srdio, il' se smijao, svejednako mira nema.
Når vismann fører sak mot dåren, vert dåren sinna og lær, og kann’kje vera still.
10 Krvopije mrze poštenoga, a pravednici mu se za život brinu.
Dei blodfuse hatar ein skuldlaus mann, og stend dei ærlege etter livet.
11 Bezumnik izlijeva sav svoj gnjev, a mudrac susteže svoju srdžbu.
Alt sitt sinne slepper dåren ut, men vismannen døyver det til slutt.
12 Ako vladalac posluša riječ lažljivu, sve mu sluge postaju opake.
Agtar ein hovding på lygneord, er alle hans tenarar nidingar.
13 Siromah se i gulikoža susreću: Jahve obojici prosvjetljuje oči.
Fatigmann og valdsmann råkast, Herren gjev deim båe augneljos.
14 Kralj koji sudi siromasima po istini ima prijesto čvrst dovijeka.
Ein konge som dømer småfolk rett, hans kongsstol stend æveleg fast.
15 Šiba i ukor podaruju mudrost, a razuzdan mladić sramoti majku svoju.
Ris og age gjev visdom, men ein agelaus gut fører skam yver mor si.
16 Kad se množe opaki, množi se i grijeh, ali pravednici promatraju propast njihovu.
Når dei gudlause aukar, so aukar syndi, men dei rettferdige skal sjå med lyst på deira fall.
17 Ukori sina svoga, i zadovoljit će te i dati radost duši tvojoj.
Aga son din, so vil han vera deg til hugnad og gjeva lostemat til sjæli di.
18 Kad objave nema, narod se razuzda, a blago onome tko se drži Zakona!
Utan profetsyn vert folket vilt, men sæl er den som held lovi.
19 Samim se riječima sluga ne popravlja, jer se ne pokorava iako umom shvaća.
Med ord let trælen seg ikkje tukta, for han skynar deim vel, men bryr seg’kje um deim.
20 Jesi li vidio čovjeka brza na riječima? I bezumnik ima više nade nego on.
Ser du ein mann som er snar til å tala, dåren gjev større von enn han.
21 Tko mazi slugu svoga od djetinjstva bit će mu poslije neposlušan.
Kjæler du trælen upp frå hans ungdom, vil han vanvyrda deg til slutt.
22 Gnjevljiv čovjek zameće svađu, a naprasit čovjek počini mnoge grijehe.
Sinna mann valdar trætta, og brålyndt mann gjer mang ei misgjerd.
23 Oholost ponizuje čovjeka, a ponizan duhom postiže časti.
Mannsens ovmod fører til fall, men den audmjuke vinn seg æra.
24 Tko s lupežom plijen dijeli, mrzi sebe samog: čuje proklinjanje i ništa ne otkriva.
Den som helar med tjuven, hatar sitt liv, han høyrer dei tek han i eid, men gjev ingi vitring.
25 Strah čovjeku postavlja zamku, a tko se uzda u Jahvu, nalazi okrilje.
Manne-rædsla legg snaror, men den som lit på Herren, vert berga.
26 Mnogi traže milost vladaočevu, ali Jahve dijeli pravdu svakome.
Mange vil te seg fram for ein styrar, men frå Herren fær kvar mann sin rett.
27 Nepravednik je mrzak pravednicima, a pravednik je mrzak opakima.
Ein styggedom for rettferdige er ein urettferdig mann, og ein styggedom for den gudlause er den som fer ærleg fram.
