Tužaljke 5
1 Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!
Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
2 Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.
Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
3 Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.
Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
4 Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.
Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
5 Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.
Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
6 Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.
Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
7 Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.
Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
8 Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.
Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
9 Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.
Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
10 Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.
Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
11 Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.
Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
12 Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.
Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
13 Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.
Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
14 Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.
Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
15 Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.
Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
16 Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!
Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
17 Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:
Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
18 zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.
Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
19 Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.
Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
20 Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?
Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
21 Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.
Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
22 Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?
Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
