Tužaljke 3
1 Ja sam čovjek što upozna bijedu pod šibom gnjeva njegova.
Ondaty nahatrea hasotrian-draho amy kobain-kaviñera’ey.
2 Mene je odveo i natjerao da hodam u tmini i bez svjetlosti.
Niaoloa’e naho nampomba’e mb’an-kamoromoroñañe ao fa tsy mb’an-kazavàñe.
3 I upravo mene bije i udara bez prestanka njegova ruka.
Toe nafote’e amako lomoñandro lomoñandro ty fità’e.
4 Iscijedio je moje meso, kožu moju, polomio kosti moje.
Nanoe’e hambo’e o nofokoo naho o holikoo; sindre pinekapeka’e o taolakoo.
5 Načinio mi jaram, glavu obrubio tegobama.
Nanoa’e hàlañe, nañarikatoha’e afero naho haloviloviañe.
6 Pustio me da živim u tminama kao mrtvaci vječiti.
Nampitobohe’e an-toetse maieñe ao iraho, hoe lolo-ela.
7 Zazidao me, i ja ne mogu izaći, otežao je moje okove.
Narindri’e ao tsy hahafionjoñe; nanoe’e mavesatse o silisilikoo.
8 Kada sam vikao i zapomagao, molitvu je moju odbijao.
Aa naho mikoikoike hipay imba, le sikadaña’e alafe ao i halalikoy.
9 Zazidao mi ceste tesanim kamenom, zakrčio je putove moje.
Nikalaña’e am-bato vinañe o liakoo, nampikelokelofe’e o oloñolokoo.
10 Meni on bijaše medvjed koji vreba, lav u zasjedi.
Hoe amboa romotse mamandroñe ahy, hoe liona añ’etaketak’ ao.
11 U bespuća me vodio, razdirao, ostavljao me da umirem.
Natsile’e iaby o fombàkoo, naho nirimidrimite’e ty sandriko; nanoe’e babangoañe.
12 Napinjao je luk svoj i gađao me kao metu za svoje strelice.
Fa nabitso’e ty fale’e, le nohara’e amako ty ana-pale.
13 U slabine mi sasuo strelice, sinove svoga tobolca.
Nampitrofahe’e ambaniako ao o ana-tsotsòke boak’ an-trañon’ ana-pale’eo.
14 Postao sam smiješan svome narodu, rugalica svakidašnja.
Fa injè’ondatikoo iraho, bekobekoa’ iareo lomoñandro.
15 Gorčinom me hranio, pelinom me napajao.
Finaha’e hafairañe vaho natsafe’e vahon-tsoy.
16 Puštao me da zube kršim kamen grizući, zakapao me u pepeo.
Finoifoi’e am-bato o nifekoo; nalembe’e an-davenok’ ao iraho.
17 Duši je mojoj oduzet mir i više ne znam što je sreća!
Nampihankàñe’o lavi-panintsiñañe ty haveloko; nihaliñoko ze o hasoa zao.
18 Rekoh: Dotrajao je život moj i nada koja mi od Jahve dolazi.
Le hoe iraho, Fa modo ty haozarako, ty fitamàko am’ Iehovà.
19 Spomeni se bijede moje i stradanja, pelina i otrova!
Tiahio ty haloviloviako naho ty hasotriako, ty vahon-tsoy naho afero.
20 Bez prestanka na to misli i sahne duša u meni.
Toe tiahi’ ty fiaiko, vaho mibotrek’ amako ao.
21 To nosim u srcu i gojim nadu u sebi.
Ty hoe ty apotam-pitsakoreako, mampitamà ahiko, te
22 Dobrota Jahvina nije nestala, milosrđe njegovo nije presušilo.
le lia’e tsy mijihetse ty fiferenaiña’ Iehovà tsy mb’ia hilesa o fiferenaiña’eo.
23 Oni se obnavljaju svako jutro: tvoja je vjernost velika!
Vao boak’andro; ra’elahy ty figahiña’o.
24 “Jahve je dio moj”, veli mi duša, “i zato se u nj pouzdajem.”
Iehovà ty anjarako, hoe ty troko, aa le ie ty fitamàko.
25 Dobar je Jahve onom koji se u nj pouzdaje, duši koja ga traži.
Soa t’Iehovà amo mahaliñe azeo; amy arofo mipay Azey.
26 Dobro je u miru čekati spasenje Jahvino!
Mahasoa ondatio te mitama, t’ie handiñe am-pianjiñañe ty fandrombaha’ Iehovà.
27 Dobro je čovjeku da nosi jaram za svoje mladosti.
Hasoa am’ondatio ty mivave ty jokan-katora’e.
28 Neka sjedi u samoći i šuti, jer mu On to nametnu;
Angao re hiambesatse am-bangiñe ao, hianjiñe, amy te ie ty nandafik’ aze.
29 neka usne priljubi uz prašinu, možda još ima nade!
Hatoho’e an-debok’ ao ty falie’e, hera ama’e ty fitamañe.
30 Neka pruži obraz onome koji ga bije, neka se zasiti porugom.
Soa re te hatolo’e amy mandrara- tehak’ azey ty fiambina’e; angao ampiliporeñ’ inje.
31 Jer Gospod ne odbacuje nikoga zauvijek:
Fa tsy hañito nainai’e t’i Talè.
32 jer ako i rastuži, on se smiluje po svojoj velikoj ljubavi.
Aa ndra t’ie ty mampioremeñe, mbe hiferenaiña’e amy hafatraram-pikokoa’ey.
33 Jer samo nerado on ponižava i rascvili sinove čovjeka.
Tsy mora ama’e ty mandafa, ndra ty mandilo o ana’ondatio;
34 Kad se gaze nogama svi zemaljski sužnjevi,
Ie ampidemoheñe am-pandia, ze mpirohi’ ty tane toy;
35 kad se izvrće pravica čovjeku pred licem Svevišnjeg,
ie tsy omen-to ondatio añatrefa’ i Andindimoneñey,
36 kad se krivica nanosi čovjeku u parnici, zar Gospod ne vidi?
ie ampikeloheñe ty enta’ ondatio— tsy arofoana’ i Talè hao?
37 Tko je rekao nešto i zbilo se? Nije li Gospod to zapovjedio?
Ia ty nitaroñe naho nahafetsake zao, naho tsy i Talè ty nametse?
38 Ne dolazi li iz usta Svevišnjega i dobro i zlo?
Tsy boak’am-palie’ i Abo Tiañey hao ty hankàñe naho ty soa?
39 Na što se tuže živi ljudi? Svatko na svoj grijeh.
Akore ty itoreova’ondaty veloñeo, o lahilahio ty amo tahi’eo?
40 Ispitajmo, pretražimo pute svoje i vratimo se Jahvi.
Antao hañotsohotso hitsoke o lalan-tikañeo, vaho himpoly mb’am’ Iehovà mb’eo.
41 Dignimo svoje srce i ruke svoje k Bogu koji je na nebesima.
Antao hañonjoñ’ arofo am-pitàñe mb’aman’Añahare an-digiligy añe.
42 Da, mi smo se odmetali, bili nepokorni, a ti, ti nisi praštao!
Toe nandilatse zahay naho niola; toly ndra tsy napo’o.
43 Obastrt gnjevom svojim, gonio si nas, ubijao i nisi štedio.
Nikolopok’ an-kaviñeran-drehe te nañoridañe anay; tsy niferenaiña’o t’ie nanjamañe.
44 Oblakom si se obastro da molitva ne prodre do tebe.
Nisaron-drahon-dRehe, tsy himoahan-kalaly.
45 Načinio si od nas smeće i odmet među narodima.
Nanoe’o romoromo’e naho forompotse zahay añivo’ o kilakila’ndatio.
46 Razjapili usta na nas svi neprijatelji naši.
Songa midañadaña falie ama’ay o malaiñ’anaio.
47 Užas i jama bila nam sudbina, propast i zator!
Fa nifetsak’ ama’ay ty hebakebake naho i koboñey, ty famongorañe naho fandrotsahañe.
48 Potoci suza teku iz očiju mojih zbog propasti Kćeri naroda mojega.
Mitsiritsioke rano o masokoo, amy fandrotsahañe i anak’ampela’ ondatikoy.
49 Moje oči liju suze bez prestanka, jer prestanka nema
Midoandoañe mañambane o masokoo, vaho tsy mijihetse, tsy mitroatse,
50 dok ne pogleda i ne vidi Jahve s nebesa.
Ampara’ te mivazoho mañambane t’Iehovà, mitalake boak’ an-dikerañe añe.
51 Moje mi oko bol zadaje zbog kćeri svih mojega grada.
Mampihontoke ty troko o masokoo ty amo hene anak’ampelan-drovakoo.
52 Uporno me k'o pticu progone svi što me mrze, a bez razloga.
Fa nikehe ahy hoe kibo, tsy amam-poto’e o malaiñ’ahio.
53 U jamu baciše moj život i zatrpaše je kamenjem.
Naitoa’ iareo an-koboñe ao ty fiaiko, vaho nandretsa-bato amako.
54 Voda mi dođe preko glave, rekoh sam sebi: “Pogiboh!”
Nandipotse ty lohako o ranoo vaho nanoeko ty hoe: Opo iraho!
55 I tada zazvah ime tvoje, Jahve, iz najdublje jame.
Kinanjiko ty tahina’o ry Iehovà, boak’ an-koboñe loho lalek’ ao.
56 Ti oču moj glas: “Ne začepljuj uši svoje na vapaje moje.”
Jinanji’o ty feoko; ko aeta’o amy ravembia’oy i fitoreokoy hahafikofohako.
57 Bliz meni bijaše u dan vapaja mog, govoraše: “Ne boj se!”
Nitotok’ ahy irehe amy andro nikanjiako azoy; le hoe irehe: Ko hemban-drehe.
58 Ti si, Gospode, izborio pravdu za dušu moju, ti si život moj izbavio.
Ry Talè, nañalañalañe’o o entan’ aikoo; fa jineba’o ty fiaiko.
59 Ti, Jahve, vidje kako me tlače, dosudi mi pravdu.
Ry Iehovà, fa nivazoho’o ty nasarañ’ ahy; ehe izakao.
60 Ti vidje svu osvetu njinu, sve podvale protiv mene.
Fa nioni’o ty fitrotrofiaha’ iareo naho ty fikitroha’ iareo amako.
61 Čuo si, Jahve, podrugivanje njihovo, sve podvale protiv mene.
Fa jinanji’o ty inje’ iareo, ry Iehovà, naho o fikililia’ iareo ahy iabio,
62 Usne protivnika mojih i misli njine protiv mene su cio dan.
Ty fivimbi’ o nitroatse amakoo, ty fikinià’ iareo ahy lomoñandro,
63 Kad sjede, kad ustaju, pogledaj samo: ja sam im pjesma-rugalica.
Vazohò iereo te miambesatse, naho t’ie miongake; izaho bekobekoa’ iareo.
64 Vrati im, Jahve, milo za drago, po djelu ruku njihovih.
Mbe hondroha’o, ry Iehovà, ty amo satam-pità’ iareoo.
65 Učini da srca im otvrdnu, udari ih prokletstvom svojim.
Kolopofo ty arofo’ iareo, ametsaho fatse!
66 Goni ih gnjevno i sve ih istrijebi pod nebesima svojim, Jahve!
Horidaño an-kaviñerañe vaho mongoro ambanen-dikera’ Iehovà eo.
