Job 9
1 Job progovori i reče:
Então Job respondeu, e disse:
2 “Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?
Na verdade sei que assim é; porque como se justificaria o homem para com Deus?
3 Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.
Se quizer contender com elle, nem a uma de mil coisas lhe poderá responder.
4 Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?
Elle é sábio de coração, e forte de forças: quem se endureceu contra elle, e teve paz?
5 On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.
Elle é o que transporta as montanhas, sem que o sintam, e o que as transtorna no seu furor.
6 Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.
O que remove a terra do seu logar, e as suas columnas estremecem.
7 Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.
O que falla ao sol, e não sae, e sella as estrellas.
8 Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.
O que só estende os céus, e anda sobre os altos do mar.
9 Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.
O que faz a Ursa, o Orion, e o Setestrello, e as recamaras do sul.
10 Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.
O que faz coisas grandes, que se não podem esquadrinhar: e maravilhas taes que se não podem contar.
11 Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.
Eis que passa por diante de mim, e não o vejo: e torna a passar perante mim, e não o sinto.
12 Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'
Eis que arrebata; quem lh'o fará restituir? quem lhe dirá: Que é o que fazes?
13 Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.
Deus não revogará a sua ira: debaixo d'elle se encurvam os auxiliadores soberbos.
14 Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?
Quanto menos lhe responderia eu! ou escolheria diante d'elle as minhas palavras!
15 I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.
A quem, ainda que eu fosse justo, lhe não responderia: antes ao meu Juiz pediria misericordia.
16 A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.
Ainda que chamasse, e elle me respondesse, nem por isso creria que désse ouvidos á minha voz.
17 Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.
Porque me quebranta com uma tempestade, e multiplica as minhas chagas sem causa.
18 Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!
Nem me concede o respirar, antes me farta d'amarguras.
19 Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?
Quanto ás forças, eis que elle é o forte: e, quanto ao juizo, quem me citará com elle?
20 Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.
Se eu me justificar, a minha bocca me condemnará: se fôr recto, então me declarará por perverso.
21 A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!
Se fôr recto, não estimo a minha alma: deprezo a minha vida.
22 Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.
A coisa é esta; por isso eu digo que elle consome ao recto e ao impio.
23 I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.
Matando o açoite de repente, então se ri da prova dos innocentes.
24 U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?
A terra se entrega na mão do impio; elle cobre o rosto dos juizes: se não é elle, quem é logo?
25 Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'
E os meus dias são mais velozes do que um correio: fugiram, e nunca viram o bem.
26 K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.
Passam como navios veleiros: como aguia que se lança á comida.
27 Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,
Se eu disser: Me esquecerei da minha queixa, e mudarei o meu rosto, e tomarei alento;
28 od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.
Receio todas as minhas dôres, porque bem sei que me não terás por innocente.
29 Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.
E, sendo eu impio, por que trabalharei em vão?
30 Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,
Ainda que me lave com agua de neve, e purifique as minhas mãos com sabão,
31 u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!
Ainda me submergirás no fosso, e os meus proprios vestidos me abominarão.
32 Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.
Porque elle não é homem, como eu, a quem eu responda, vindo juntamente a juizo.
33 Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,
Não ha entre nós arbitro que ponha a mão sobre nós ambos.
34 da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!
Tire elle a sua vara de cima de mim, e não me amedronte o seu terror.
35 Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!
Então fallarei, e não o temerei; porque assim não estou comigo.
