Job 8

1 Bildan iz Šuaha progovori tad i reče:

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

2 “Dokad ćeš jošte govoriti tako, dokle će ti riječ kao vihor biti?

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

3 TÓa zar može Bog pravo pogaziti, može li pravdu izvrnut' Svesilni?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

4 Ako mu djeca tvoja sagriješiše, preda ih zato bezakonju njinu.

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

5 Al' ako Boga potražiš iskreno i od Svesilnog milost ti izmoliš;

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

6 ako li budeš čist i neporočan, odsad će svagda on nad tobom bdjeti i obnovit će kuću pravedniku.

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

7 Bit će malena tvoja sreća prošla prema budućoj što te očekuje.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

8 No pitaj samo prošle naraštaje, na mudrost pređa njihovih pripazi.

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

9 Od jučer mi smo i ništa ne znamo, poput sjene su na zemlji nam dani.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

10 Oni će te poučit' i reći ti, iz srca će svog izvući besjede:

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

11 'Izvan močvare zar će rogoz nići? Zar će bez vode trstika narasti?

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

12 Zeleni se sva, al' i nekošena usahne prije svake druge trave.

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

13 To je kob svakog tko Boga zaboravi; tako propada nada bezbožnika:

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

14 Nit je tanana njegovo uzdanje, a ufanje mu kuća paukova.

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

15 Nasloni li se, ona mu se ljulja, prihvati li se, ona mu se ruši.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

16 Zeleni se i sav na suncu buja, vrt su mu cio mladice prerasle.

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

17 Svojim korijenjem krš je isprepleo te život crpe iz živa kamena.

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

18 A kad ga s mjesta njegova istrgnu, ono ga niječe: 'Nikada te ne vidjeh!'

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

19 I evo gdje na putu sada trune dok drugo bilje već niče iz zemlje.

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

20 Ne, Bog neće odbacit' neporočne, niti će rukom poduprijet' opake.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

21 Smijeh će ti opet ispuniti usta, s usana će odjeknuti klicanje.

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

22 Dušmane će ti odjenut' sramota i šatora će nestat' zlikovačkog.'”

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.