Job 7
1 Nije l' vojska život čovjekov na zemlji? Ne provodi l' dane poput najamnika?
"Bukankah manusia harus bergumul di bumi, dan hari-harinya seperti hari-hari orang upahan?
2 Kao što trudan rob za hladom žudi, poput nadničara štono plaću čeka,
Seperti kepada seorang budak yang merindukan naungan, seperti kepada orang upahan yang menanti-nantikan upahnya,
3 mjeseci jada tako me zapadoše i noći su mučne meni dosuđene.
demikianlah dibagikan kepadaku bulan-bulan yang sia-sia, dan ditentukan kepadaku malam-malam penuh kesusahan.
4 Liježuć' mislim svagda: 'Kada ću ustati?' A dižuć se: 'Kada večer dočekati!' I tako se kinjim sve dok se ne smrkne.
Bila aku pergi tidur, maka pikirku: Bilakah aku akan bangun? Tetapi malam merentang panjang, dan aku dicekam oleh gelisah sampai dinihari.
5 PÓut moju crvi i blato odjenuše, koža na meni puca i raščinja se.
Berenga dan abu menutupi tubuhku, kulitku menjadi keras, lalu pecah.
6 Dani moji brže od čunka prođoše, promakoše hitro bez ikakve nade.
Hari-hariku berlalu lebih cepat dari pada torak, dan berakhir tanpa harapan.
7 Spomeni se: život moj je samo lahor i oči mi neće više vidjet' sreće!
Ingatlah, bahwa hidupku hanya hembusan nafas; mataku tidak akan lagi melihat yang baik.
8 Prijateljsko oko neće me gledati; pogled svoj u mene upro si te sahnem.
Orang yang memandang aku, tidak akan melihat aku lagi, sementara Engkau memandang aku, aku tidak ada lagi.
Sebagaimana awan lenyap dan melayang hilang, demikian juga orang yang turun ke dalam dunia orang mati tidak akan muncul kembali. (Sheol h7585)
10 Domu svome natrag ne vraća se nikad, njegovo ga mjesto više ne poznaje.
Ia tidak lagi kembali ke rumahnya, dan tidak dikenal lagi oleh tempat tinggalnya.
11 Ustima ja svojim stoga branit' neću, u tjeskobi duha govorit ću sada, u gorčini duše ja ću zajecati.
Oleh sebab itu akupun tidak akan menahan mulutku, aku akan berbicara dalam kesesakan jiwaku, mengeluh dalam kepedihan hatiku.
12 Zar sam more ili neman morska, pa si stražu nada mnom stavio?
Apakah aku ini laut atau naga, sehingga Engkau menempatkan penjaga terhadap aku?
13 Kažem li: 'Na logu ću se smirit', ležaj će mi olakšati muke',
Apabila aku berpikir: Tempat tidurku akan memberi aku penghiburan, dan tempat pembaringanku akan meringankan keluh kesahku,
14 snovima me prestravljuješ tada, prepadaš me viđenjima mučnim.
maka Engkau mengagetkan aku dengan impian dan mengejutkan aku dengan khayal,
15 Kamo sreće da mi se zadavit'! Smrt mi je od patnja mojih draža.
sehingga aku lebih suka dicekik dan mati dari pada menanggung kesusahanku.
16 Ja ginem i vječno živjet neću; pusti me, tek dah su dani moji!
Aku jemu, aku tidak mau hidup untuk selama-lamanya. Biarkanlah aku, karena hari-hariku hanya seperti hembusan nafas saja.
17 Što je čovjek da ga toliko ti cijeniš, da je srcu tvojem tako prirastao
Apakah gerangan manusia, sehingga dia Kauanggap agung, dan Kauperhatikan,
18 i svakoga jutra da njega pohodiš i svakoga trena da ga iskušavaš?
dan Kaudatangi setiap pagi, dan Kauuji setiap saat?
19 Kada ćeš svoj pogled skinuti sa mene i dati mi barem pljuvačku progutat'?
Bilakah Engkau mengalihkan pandangan-Mu dari padaku, dan membiarkan aku, sehingga aku sempat menelan ludahku?
20 Ako sam zgriješio, što učinih tebi, o ti koji pomno nadzireš čovjeka? Zašto si k'o metu mene ti uzeo, zbog čega sam tebi na teret postao?
Kalau aku berbuat dosa, apakah yang telah kulakukan terhadap Engkau, ya Penjaga manusia? Mengapa Engkau menjadikan aku sasaran-Mu, sehingga aku menjadi beban bagi diriku?
21 Zar prijestupa moga ne možeš podnijeti i ne možeš prijeći preko krivnje moje? Jer, malo će proći i u prah ću leći, ti ćeš me tražiti, al' me biti neće.”
Dan mengapa Engkau tidak mengampuni pelanggaranku, dan tidak menghapuskan kesalahanku? Karena sekarang aku terbaring dalam debu, lalu Engkau akan mencari aku, tetapi aku tidak akan ada lagi."
