Job 7
1 Nije l' vojska život čovjekov na zemlji? Ne provodi l' dane poput najamnika?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 Kao što trudan rob za hladom žudi, poput nadničara štono plaću čeka,
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 mjeseci jada tako me zapadoše i noći su mučne meni dosuđene.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 Liježuć' mislim svagda: 'Kada ću ustati?' A dižuć se: 'Kada večer dočekati!' I tako se kinjim sve dok se ne smrkne.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 PÓut moju crvi i blato odjenuše, koža na meni puca i raščinja se.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 Dani moji brže od čunka prođoše, promakoše hitro bez ikakve nade.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Spomeni se: život moj je samo lahor i oči mi neće više vidjet' sreće!
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 Prijateljsko oko neće me gledati; pogled svoj u mene upro si te sahnem.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 Domu svome natrag ne vraća se nikad, njegovo ga mjesto više ne poznaje.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Ustima ja svojim stoga branit' neću, u tjeskobi duha govorit ću sada, u gorčini duše ja ću zajecati.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 Zar sam more ili neman morska, pa si stražu nada mnom stavio?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 Kažem li: 'Na logu ću se smirit', ležaj će mi olakšati muke',
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 snovima me prestravljuješ tada, prepadaš me viđenjima mučnim.
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 Kamo sreće da mi se zadavit'! Smrt mi je od patnja mojih draža.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 Ja ginem i vječno živjet neću; pusti me, tek dah su dani moji!
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 Što je čovjek da ga toliko ti cijeniš, da je srcu tvojem tako prirastao
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 i svakoga jutra da njega pohodiš i svakoga trena da ga iskušavaš?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 Kada ćeš svoj pogled skinuti sa mene i dati mi barem pljuvačku progutat'?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 Ako sam zgriješio, što učinih tebi, o ti koji pomno nadzireš čovjeka? Zašto si k'o metu mene ti uzeo, zbog čega sam tebi na teret postao?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 Zar prijestupa moga ne možeš podnijeti i ne možeš prijeći preko krivnje moje? Jer, malo će proći i u prah ću leći, ti ćeš me tražiti, al' me biti neće.”
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
