< Job 6 >

1 A Job progovori i reče:
Entonces Job respondió,
2 “O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!
“Oh, si mi angustia fuera pesada, ¡y toda mi calamidad puesta en la balanza!
3 Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.
Por ahora sería más pesado que la arena de los mares, por lo que mis palabras han sido precipitadas.
4 Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.
Porque las flechas del Todopoderoso están dentro de mí. Mi espíritu bebe su veneno. Los terrores de Dios se han puesto en marcha contra mí.
5 TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?
¿El burro salvaje rebuzna cuando tiene hierba? ¿O el buey baja sobre su forraje?
6 Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?
¿Puede comerse sin sal lo que no tiene sabor? ¿O hay algún sabor en la clara del huevo?
7 Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.
Mi alma se niega a tocarlos. Para mí son como una comida repugnante.
8 O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!
“Oh, que pueda tener mi petición, que Dios me conceda lo que anhelo,
9 O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!
incluso que le gustaría a Dios aplastarme; ¡que soltara la mano y me cortara!
10 Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.
Que siga siendo mi consuelo, sí, déjame exultar en el dolor que no perdona, que no he negado las palabras del Santo.
11 Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?
¿Cuál es mi fuerza, para que espere? ¿Cuál es mi fin, que debo ser paciente?
12 Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?
¿Es mi fuerza la de las piedras? ¿O mi carne es de bronce?
13 Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?
¿No es que no tengo ayuda en mí, que la sabiduría se aleja de mí?
14 Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.
“Al que está a punto de desfallecer, se le debe mostrar la bondad de su amigo; incluso a quien abandona el temor del Todopoderoso.
15 Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.
Mis hermanos han actuado con engaño como un arroyo, como el cauce de los arroyos que pasan;
16 Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;
que son negros a causa del hielo, en la que se esconde la nieve.
17 al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.
En la estación seca, desaparecen. Cuando hace calor, se consumen fuera de su lugar.
18 Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.
Las caravanas que viajan junto a ellos se alejan. Suben a los desechos y perecen.
19 Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.
Las caravanas de Tema miraban. Las compañías de Saba les esperaban.
20 A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.
Estaban angustiados porque estaban confiados. Llegaron allí y se confundieron.
21 U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.
Por ahora no eres nada. Ves un terror y tienes miedo.
22 Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;
¿Acaso he dicho alguna vez: “Dame”? o, “¿Ofrece un regalo para mí de tu sustancia?
23 iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'
o “Líbrame de la mano del adversario”. o: “Redímeme de la mano de los opresores”.
24 Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.
“Enséñame y callaré. Haz que entienda mi error.
25 O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?
¡Qué fuertes son las palabras de rectitud! Pero tu reprimenda, ¿qué reprende?
26 Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!
¿Pretendes reprobar las palabras, ya que los discursos de quien está desesperado son como el viento?
27 Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?
Sí, incluso echarías suertes por los huérfanos, y hacer mercancía de su amigo.
28 U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.
Ahora, pues, complácete en mirarme, porque seguramente no te mentiré en la cara.
29 Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!
Por favor, vuelva. Que no haya injusticia. Sí, regresa de nuevo. Mi causa es justa.
30 Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?
¿Hay injusticia en mi lengua? ¿Mi gusto no puede discernir las travesuras?

< Job 6 >