Job 4
1 Tad prozbori Elifaz Temanac i reče:
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: |
2 “Možeš li podnijeti da ti progovorim? Ali tko se može uzdržat' od riječi!
| ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم. |
3 Eto, mnoge ljude ti si poučio, okrijepio si iznemogle mišice;
| تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای. |
4 riječju svojom klonule si pridizao, ojačavao si koljena klecava.
5 A kad tebe stiže, klonuo si duhom, na tebe kad pade, čitav si se smeo!
| ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای. |
6 Zar pobožnost tvoja nadu ti ne daje, neporočnost tvoja životu ufanje?
| آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟ |
7 TÓa sjeti se: nevin - propade li kada? Kada su zatrti bili pravednici?
| قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟ |
8 Iz iskustva zborim: nesrećom tko ore i nevolju sije, nju će i požeti.
| تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند. |
9 Od daha Božjega oni pogibaju, na gnjevni mu disaj nestaju sa zemlje.
| دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند. |
10 Rika lavlja, urlik leopardov krše se k'o zubi u lavića.
| شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. |
11 Lav ugiba jer mu nesta plijena, rasuli se mladi lavičini.
| شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند. |
12 Tajna riječ se meni objavila, šapat njen je uho moje čulo.
| سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد. |
13 Noću, kada snovi duh obuzmu i san dubok kad na ljude pada,
| این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. |
14 strah i trepet mene su svladali, kosti moje žestoko se stresle.
| ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. |
15 Dah mi neki preko lica prođe, digoše se dlake na mom tijelu.
| روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! |
16 Stajao je netko - lica mu ne poznah - ali likom bješe pred očima mojim. Posvuda tišina; uto začuh šapat:
| حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: |
17 'Zar je smrtnik koji pred Bogom pravedan? Zar je čovjek čist pred svojim Stvoriteljem?
| «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟ |
18 Ni slugama svojim više ne vjeruje, i anđele svoje za grijeh okrivljuje -
| خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد، |
19 kako ne bi onda goste stanova glinenih kojima je temelj u prahu zemaljskom. Gle, kao moljce njih sveudilj satiru:
| چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند. |
20 od jutra do mraka u prah pretvore, nestaju zasvagda - nitko i ne vidi.
| صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند. |
21 Iščupan je kolčić njihova šatora, pogibaju skoro, mudrost ne spoznavši.'
| طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.» |
