Job 4
1 Tad prozbori Elifaz Temanac i reče:
Tete Temanitɔ Elifaz ɖo eŋu na Hiob be,
2 “Možeš li podnijeti da ti progovorim? Ali tko se može uzdržat' od riječi!
“Ne ame aɖe te kpɔ be yeaƒo nu kpli wò la, ɖe nàgbɔ dzi ɖi aseea? Ke ame kae ate ŋu azi ɖoɖoe le nu sia ŋuti?
3 Eto, mnoge ljude ti si poučio, okrijepio si iznemogle mišice;
Bu ale si nèfia nu ame geɖewo kple ale si nèdo ŋusẽ asi beliwoe ŋuti.
4 riječju svojom klonule si pridizao, ojačavao si koljena klecava.
Wò nyawo lé ame siwo yina anyi dze ge la ɖe te eye nèdo ŋusẽ klo beliwo.
5 A kad tebe stiže, klonuo si duhom, na tebe kad pade, čitav si se smeo!
Ke azɔ la, dzɔgbevɔ̃e va dziwò, eye dzi ɖe le ƒo wò; eƒo wò ƒu anyi eye nèse veve.
6 Zar pobožnost tvoja nadu ti ne daje, neporočnost tvoja životu ufanje?
Ɖe wò Mawuvɔvɔ̃ manye wò dzideƒo eye wò blibodede nanye wò mɔkpɔkpɔ oa?
7 TÓa sjeti se: nevin - propade li kada? Kada su zatrti bili pravednici?
“Azɔ bu eŋuti kpɔ. Ame maɖifɔ ka wohe to na kpɔ? Afi ka wogblẽ ame dzɔdzɔe dome le kpɔ?
8 Iz iskustva zborim: nesrećom tko ore i nevolju sije, nju će i požeti.
Abe ale si mede dzesii ene la, ame siwo ŋlɔ vɔ̃ɖivɔ̃ɖi ƒe agble eye woƒã dzɔgbevɔ̃e lae ŋenɛ.
9 Od daha Božjega oni pogibaju, na gnjevni mu disaj nestaju sa zemlje.
Ne Mawu gbɔ ɖe wo dzi la woyrɔna eye ne eƒe dziku fla la wotsrɔ̃na.
10 Rika lavlja, urlik leopardov krše se k'o zubi u lavića.
Dzatawo aɖe gbe, axlɔ̃ sesĩe gake woate ŋu aŋe aɖu na dzataviwo.
11 Lav ugiba jer mu nesta plijena, rasuli se mladi lavičini.
Dzata kuna ne mekpɔ nu lé o eye dzatanɔwo kakana.
12 Tajna riječ se meni objavila, šapat njen je uho moje čulo.
“Wotsɔ nya aɖe vɛ nam le adzame, nye towo see wotsɔe do dalĩ nam.
13 Noću, kada snovi duh obuzmu i san dubok kad na ljude pada,
Le drɔ̃ewo me le zã me, esi amewo dɔ alɔ̃ yi eme ʋĩi la,
14 strah i trepet mene su svladali, kosti moje žestoko se stresle.
vɔvɔ̃ kple dzodzo nyanyanya lém eye wona nye ƒuwo katã dzo kpekpekpe.
15 Dah mi neki preko lica prođe, digoše se dlake na mom tijelu.
Gbɔgbɔ aɖe ɖo asagba va to nye ŋkume yi eye ɖadoe ɖo to ɖe ŋunye.
16 Stajao je netko - lica mu ne poznah - ali likom bješe pred očima mojim. Posvuda tišina; uto začuh šapat:
Etɔ gake nyemate ŋu agblɔ nu si wònye o. Nɔnɔme aɖe va tsi tsitre ɖe ŋkunye me eye mese gbe bɔlɔe aɖe be,
17 'Zar je smrtnik koji pred Bogom pravedan? Zar je čovjek čist pred svojim Stvoriteljem?
‘Ɖe ame kodzogbea anɔ dzɔdzɔe wu Mawua? Ɖe amegbetɔ anɔ dzadzɛe wu eƒe Wɔlaa?
18 Ni slugama svojim više ne vjeruje, i anđele svoje za grijeh okrivljuje -
Ne Mawu meka ɖe eƒe dɔlawo dzi o eye wòbua fɔ eƒe dɔlawo be woda vo,
19 kako ne bi onda goste stanova glinenih kojima je temelj u prahu zemaljskom. Gle, kao moljce njih sveudilj satiru:
ʋuu keke, ke wòahanye ame siwo le anyixɔwo me, ame siwo gɔme woɖo anyi ɖe ke me eye wogbãa wo bɔbɔe abe ŋɔvi ene!
20 od jutra do mraka u prah pretvore, nestaju zasvagda - nitko i ne vidi.
Wogbãa wo gudugudu le fɔŋli kple zã dome, ame aɖeke menyana gɔ̃ hã o, ale wotsrɔ̃na gbidii.
21 Iščupan je kolčić njihova šatora, pogibaju skoro, mudrost ne spoznavši.'
Ɖe womehoa woƒe agbadɔkawo, ale be woaku numanyamanyae oa?’”
