Job 37
1 Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.
Sobre isto tambem treme o meu coração, e salta do seu logar.
2 Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.
Attentamente ouvi o movimento da sua voz, e o sonido que sae da sua bocca.
3 Gle, munja lijeće preko cijelog neba - i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje -
Elle o envia por debaixo de todos os céus, e a sua luz até aos confins da terra.
4 iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.
Depois d'isto brama com grande voz, troveja com a sua alta voz; e, ouvida a sua voz, não tarda com estas coisas.
5 Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.
Com a sua voz troveja Deus maravilhosamente: faz grandes coisas, e nós as não comprehendemos.
6 Kad snijegu kaže: 'Zasniježi po zemlji!' i pljuskovima: 'Zapljuštite silno!'
Porque á neve diz: Está sobre a terra: como tambem ao aguaceiro e á sua forte chuva.
7 svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.
Elle sella as mãos de todo o homem, para que conheça todos os homens de sua obra.
8 U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.
E as bestas entram nos seus esconderijos e ficam nas suas cavernas.
9 S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.
Da recamara sae o pé de vento, e dos ventos dispersivos o frio.
10 Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.
Pelo assopro de Deus se dá a geada, e as largas aguas se endurecem.
11 I opet vodom puni on oblake, i sijevat' stanu oblaci munjama;
Tambem com a humidade carrega as grossas nuvens, e esparge a nuvem da sua luz.
12 kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.
Então ellas, segundo o seu prudente conselho, se tornam pelas espheras, para que façam tudo quanto lhes ordena sobre a superficie do mundo habitavel,
13 Šalje ih - ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.
Seja que por vara, ou para a sua terra, ou por beneficencia as faça vir.
14 Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.
A isto, ó Job, inclina os teus ouvidos: põe-te em pé, e considera as maravilhas de Deus.
15 Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?
Porventura sabes tu quando Deus considera n'ellas, e faz resplandecer a lua da sua nuvem?
16 Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.
Tens tu noticia do equilibrio das grossas nuvens e das maravilhas de aquelle que é perfeito nos conhecimentos,
17 Kako ti gore od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?
Ou de como os teus vestidos aquecem, quando do sul ha calma sobre a terra?
18 Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?
Ou estendeste com elle os céus, que estão firmes como espelho fundido?
19 DÓe naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.
Ensina-nos o que lhe diremos; porque nós nada poderemos pôr em boa ordem, por causa das trevas.
20 Zar ćeš mu reći: 'Hoću govoriti'? Ili na propast vlastitu pristati?
Ou ser-lhe-hia contado, quando eu assim fallasse? dir-lhe-ha alguem isso? pois será devorado.
21 Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?
E agora se não pode olhar para o sol, quando resplandece nos céus; passando e purificando-os o vento.
22 Sa sjevera k'o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!
O esplendor de oiro vem do norte: pois em Deus ha uma tremenda magestade.
23 Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.
Ao Todo-poderoso não podemos alcançar; grande é em potencia; porém a ninguem opprime em juizo e grandeza de justiça.
24 Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!”
Por isso o temem os homens: elle não respeita aos sabios de coração.
