Job 37
1 Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.
A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
2 Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.
Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
3 Gle, munja lijeće preko cijelog neba - i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje -
Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
4 iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.
Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
5 Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.
Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
6 Kad snijegu kaže: 'Zasniježi po zemlji!' i pljuskovima: 'Zapljuštite silno!'
Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
7 svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.
Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
8 U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.
Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
9 S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.
Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
10 Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.
Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
11 I opet vodom puni on oblake, i sijevat' stanu oblaci munjama;
Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
12 kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.
A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
13 Šalje ih - ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.
A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
14 Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.
Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
15 Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?
Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
16 Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.
Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
17 Kako ti gore od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?
Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
18 Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?
Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
19 DÓe naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.
Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
20 Zar ćeš mu reći: 'Hoću govoriti'? Ili na propast vlastitu pristati?
Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
21 Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?
Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
22 Sa sjevera k'o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!
Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
23 Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.
Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
24 Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!”
Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
