Job 37
1 Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.
NO keia mea hoi haalulu kuu naau, A nauwe ae mai kona wahi aku.
2 Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.
E hoolohe pono i ka poha ana o kona leo, A me ka halulu e puka ana mai kona waha mai.
3 Gle, munja lijeće preko cijelog neba - i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje -
Malalo o ka lani a pau nana no ia i nou aku, A o kona malamalama i na welau o ka honua.
4 iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.
Mahope o ia mea, poha mai ka leo; Hoohekili mai ia me kona leo mana; Aole ia e hoopaa ia lakou i loheia'i kona leo.
5 Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.
Hoohekili kupanaha mai la ke Akua me kona leo; Hana no ia i na mea nui, aole e ike maopopo ia.
6 Kad snijegu kaže: 'Zasniježi po zemlji!' i pljuskovima: 'Zapljuštite silno!'
No ka mea, ua i aku ia i ka hau, E kau ma ka honua, A i ka ua liilii, a me ka ua nui o kona ikaika.
7 svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.
Hoopaa aku ia i ka lima o na kanaka a pau, I ike na kanaka a pau i kana haua.
8 U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.
A komo na holoholona iloko o na lua, A noho ma ko lakou mau wahi.
9 S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.
Mai ke kukulu hema i hele mai ka puahiohio, A mai ke kukulu akau ke anu.
10 Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.
Mai ka hanu o ke Akua i haawiia mai ka wai paa: A o ka palahalaha o na wai, ua hoopaaia.
11 I opet vodom puni on oblake, i sijevat' stanu oblaci munjama;
O ka wa malie hoi, ua kipaku ia i ke ao: Ua hoohehee kona malamalama i ka ohu:
12 kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.
A ua hoohuliia'ku ia a puni ma kona manao; I hana aku ai lakou i na mea a pau ana i kauoha mai ai, Ma ke alo o ka honua a puni.
13 Šalje ih - ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.
Ina no ka laau hahau, ina no kona aina, Ina no ke aloha, nana no ia i hoopuka mai.
14 Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.
E hoolohe mai oe, e Ioba, i keia; E ku malie, a e noonoo i na hana kupanaha a ke Akua.
15 Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?
Ua ike anei oe i ka hooponopono ana o ke Akua ia lakou, A hoopuka mai i ka malamalama o kona ao?
16 Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.
Ua ike anei i na kaupaona ana o na ao, I na hana kupanaha o ka mea hemolele i ka ike?
17 Kako ti gore od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?
A pehea hoi i mahana ai kou kapa, I ka wa i hoomalie mai ai oia i ka aina i ka makani kukulu hema?
18 Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?
E hiki anei ia oe me ia ke hohola aku i ke aouli, He ikaika, e like me ke aniani i hooheheeia?
19 DÓe naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.
E hoike mai oe ia makou i ka mea a makou e olelo aku ai ia ia; Aole makou e olelo aku, no ka pouli.
20 Zar ćeš mu reći: 'Hoću govoriti'? Ili na propast vlastitu pristati?
E haiia aku anei ia ia, ke olelo aku au? Ina e olelo aku ke kanaka, e aleia auanei oia.
21 Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?
Ano aole lakou i ike i ka malamalama alohilohi iloko o na ao; A hele ae la ka makani a hoomaemae ia lakou.
22 Sa sjevera k'o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!
Mai ke kukulu akau ke alohilohi gula i hele mai ai; Aia i ke Akua ka nani weliweli.
23 Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.
O ka Mea mana, aole e loaa ia kakou ia; Ua hoonui i ka ikaika, a i ka pono, a ua nui hoi i ka lokomaikai; Aole ia e hookaumaha.
24 Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!”
A makau na kanaka ia ia; Aole ia e maliu mai i ka poe naauao a pau.
