< Job 36 >
2 “Strpi se malo, pa ću te poučit', jer još nisam sve rekao za Boga.
Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.
3 Izdaleka ću svoje iznijet' znanje da Stvoritelja svojega opravdam.
Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.
4 Zaista, za laž ne znaju mi riječi, uza te je čovjek znanjem savršen.
Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.
5 Gle, Bog je silan, ali ne prezire, silan je snagom razuma svojega.
Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.
6 Opakome on živjeti ne daje, nevoljnicima pravicu pribavlja.
Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.
7 S pravednika on očiju ne skida, na prijestolje ih diže uz kraljeve da bi dovijeka bili uzvišeni.
Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.
8 Ako su negvam' oni okovani i užetima nevolje sputani,
A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;
9 djela njihova on im napominje, kazuje im grijeh njine oholosti.
Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.
10 Tad im otvara uho k opomeni i poziva ih da se zla okane.
Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.
11 Poslušaju li te mu se pokore, dani im završavaju u sreći, u užicima godine njihove.
Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.
12 Ne slušaju li, od koplja umiru, zaglave, sami ne znajući kako.
Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.
13 A srca opaka mržnju njeguju, ne ištu pomoć kad ih on okuje;
Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.
14 u cvatu svoga dječaštva umiru i venu poput hramskih milosnika.
Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.
15 Nevoljnog on bijedom njegovom spasava i u nesreći otvara mu oči:
Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.
16 izbavit će te iz ždrijela tjeskobe k prostranstvima bezgraničnim izvesti, k prepunu stolu mesa pretiloga.
Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.
17 Ako sudio nisi opakima, ako si pravo krnjio siroti,
Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.
18 nek' te obilje odsad ne zavede i nek' te dar prebogat ne iskvari.
Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.
19 Nek' ti je gavan k'o čovjek bez zlata, a čovjek jake ruke poput slaba.
Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.
20 Ne goni one koji su ti tuđi da rodbinu na njino mjesto staviš.
Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.
21 Pazi se da u nepravdu ne skreneš, jer zbog nje snađe tebe iskušenje.
Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.
22 Gle, uzvišen je Bog u svojoj snazi! Zar učitelja ima poput njega?
Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?
23 Tko je njemu put njegov odredio? Tko će mu reći: 'Radio si krivo'?
Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?
24 Spomeni se veličati mu djelo što ga pjesmama ljudi opjevaše.
Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.
25 S udivljenjem svijet čitav ga promatra, divi se čovjek, pa ma izdaleka.
Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.
26 Veći je Bog no što pojmit' možemo, nedokučiv je broj ljeta njegovih!
Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.
27 U visini on skuplja kapi vode te dažd u paru i maglu pretvara.
On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;
28 Pljuskovi tada pljušte iz oblaka, po mnoštvu ljudskom dažde obilato.
Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.
29 Tko li će shvatit' širenje oblaka, tutnjavu strašnu njegovih šatora?
(A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?
30 Gle, on nad sobom razastire svjetlost i dno morsko on vodama pokriva.
Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.
31 Pomoću njih on podiže narode, u izobilju hranom ih dariva.
Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.
32 On munju drži objema rukama i kazuje joj kamo će zgoditi.
Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).
33 Glasom gromovnim sebe navješćuje, stiže s gnjevom da zgromi opačinu.
Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.