Job 32
1 Ona tri čovjeka prestadoše Jobu odgovarati, jer je on sebe smatrao nevinim.
Então aquelles tres homens cessaram de responder a Job; porque era justo aos seus proprios olhos.
2 Nato se rasrdi Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, od plemena Ramova: planu gnjevom na Joba zato što je sebe držao pravednim pred Bogom;
E accendeu-se a ira d'Elihu, filho de Baracheel o buzita, da familia de Ram: contra Job se accendeu a sua ira, porque se justificava a si mesmo, mais do que a Deus.
3 a planu gnjevom i na tri njegova prijatelja jer nisu više našli ništa što bi odgovorili te su tako Boga osudili.
Tambem a sua ira se accendeu contra os seus tres amigos: porque, não achando que responder, todavia condemnavam a Job.
4 Dok su oni govorili s Jobom, Elihu je šutio, jer su oni bili stariji od njega.
Elihu porém esperou que Job fallasse; porquanto tinham mais edade do que elle.
5 Ali kad vidje da ona tri čovjeka nisu više imala odgovora u ustima, planu od srdžbe.
Vendo pois Elihu que já não havia resposta na bocca d'aquelles tres homens, a sua ira se accendeu.
6 I progovorivši, Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, reče: “Po godinama svojim još mlad sam ja, a u duboku vi ste ušli starost; bojažljivo se zato ja ustezah znanje svoje pokazati pred vama.
E respondeu Elihu, filho de Baracheel o buzita, e disse: Eu sou de menos edade, e vós sois edosos; receei-me e temi de vos declarar a minha opinião.
7 Mišljah u sebi: 'Govorit će starost, mnoge godine pokazat će mudrost.'
Dizia eu: Fallem os dias, e a multidão doa annos ensine a sabedoria.
8 Uistinu, dah neki u ljudima, duh Svesilnog mudrim čini čovjeka.
Na verdade, ha um espirito no homem, e a inspiração do Todo-poderoso os faz entendidos.
9 Dob poodmakla ne daje mudrosti a niti starost pravednosti uči.
Os grandes não são os sabios, nem os velhos entendem juizo.
10 Zato vas molim, poslušajte mene da vam i ja znanje svoje izložim.
Pelo que digo: Dae-me ouvidos, e tambem eu declararei a minha opinião.
11 S pažnjom sam vaše besjede pratio i razloge sam vaše saslušao dok ste tražili što ćete kazati.
Eis que aguardei as vossas palavras, e dei ouvidos ás vossas considerações, até que buscasseis razões.
12 Na vama moja sva bijaše pažnja, al' ne bi nikog da Joba pobije ni da mu od vas tko riječ opovrgne.
Attentando pois para vós, eis que nenhum de vós ha que possa convencer a Job, nem que responda ás suas razões:
13 Nemojte reći: 'Na mudrost smo naišli! Bog će ga pobit jer čovjek ne može.'
Para que não digaes: Achamos a sabedoria; Deus o derribou, e não homem algum.
14 Nije meni on besjedu upravio: odvratit mu neću vašim riječima.
Ora elle não dirigiu contra mim palavra alguma, nem lhe responderei com as vossas palavras.
15 Poraženi, otpovrgnut ne mogu, riječi zapeše u grlu njihovu.
Estão pasmados, não respondem mais, faltam-lhes as palavras.
16 Čekao sam! Al', gle, oni ne zbore. Umukoše, ni riječ više da kažu!
Esperei pois, porém não fallam: porque já pararam, e não respondem mais.
17 Na meni je da progovorim sada, znanje ću svoje i ja izložiti.
Tambem eu responderei pela minha parte: tambem eu declararei a minha opinião.
18 Riječi mnoge u meni naviru dok iznutra moj duh mene nagoni.
Porque estou cheio de palavras, e aperta-me o espirito do meu ventre.
19 Gle, nutrina mi je k'o mošt zatvoren, k'o nova će se raspući mješina.
Eis que o meu ventre é como o mosto, sem respiradouro, e virá a arrebentar, como odres novos.
20 Da mi odlane, govorit ću stoga, otvorit ću usne i odvratit' vama.
Fallarei, e respirarei: abrirei os meus labios, e responderei.
21 Nijednoj strani priklonit se neću niti laskat ja namjeravam kome.
Oxalá eu não faça accepção de pessoas, nem use de sobrenomes com o homem!
22 Laskati ja ne umijem nikako, jer smjesta bi me Tvorac moj smaknuo.
Porque não sei usar de sobrenomes: em breve me levaria o meu Creador.
