Job 32
1 Ona tri čovjeka prestadoše Jobu odgovarati, jer je on sebe smatrao nevinim.
A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
2 Nato se rasrdi Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, od plemena Ramova: planu gnjevom na Joba zato što je sebe držao pravednim pred Bogom;
Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
3 a planu gnjevom i na tri njegova prijatelja jer nisu više našli ništa što bi odgovorili te su tako Boga osudili.
Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
4 Dok su oni govorili s Jobom, Elihu je šutio, jer su oni bili stariji od njega.
Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
5 Ali kad vidje da ona tri čovjeka nisu više imala odgovora u ustima, planu od srdžbe.
Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
6 I progovorivši, Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, reče: “Po godinama svojim još mlad sam ja, a u duboku vi ste ušli starost; bojažljivo se zato ja ustezah znanje svoje pokazati pred vama.
I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
7 Mišljah u sebi: 'Govorit će starost, mnoge godine pokazat će mudrost.'
Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
8 Uistinu, dah neki u ljudima, duh Svesilnog mudrim čini čovjeka.
Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Dob poodmakla ne daje mudrosti a niti starost pravednosti uči.
Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
10 Zato vas molim, poslušajte mene da vam i ja znanje svoje izložim.
Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
11 S pažnjom sam vaše besjede pratio i razloge sam vaše saslušao dok ste tražili što ćete kazati.
Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
12 Na vama moja sva bijaše pažnja, al' ne bi nikog da Joba pobije ni da mu od vas tko riječ opovrgne.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
13 Nemojte reći: 'Na mudrost smo naišli! Bog će ga pobit jer čovjek ne može.'
I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
14 Nije meni on besjedu upravio: odvratit mu neću vašim riječima.
Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
15 Poraženi, otpovrgnut ne mogu, riječi zapeše u grlu njihovu.
Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
16 Čekao sam! Al', gle, oni ne zbore. Umukoše, ni riječ više da kažu!
Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
17 Na meni je da progovorim sada, znanje ću svoje i ja izložiti.
Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
18 Riječi mnoge u meni naviru dok iznutra moj duh mene nagoni.
Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
19 Gle, nutrina mi je k'o mošt zatvoren, k'o nova će se raspući mješina.
Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
20 Da mi odlane, govorit ću stoga, otvorit ću usne i odvratit' vama.
Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
21 Nijednoj strani priklonit se neću niti laskat ja namjeravam kome.
Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
22 Laskati ja ne umijem nikako, jer smjesta bi me Tvorac moj smaknuo.
Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
