Job 32
1 Ona tri čovjeka prestadoše Jobu odgovarati, jer je on sebe smatrao nevinim.
A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
2 Nato se rasrdi Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, od plemena Ramova: planu gnjevom na Joba zato što je sebe držao pravednim pred Bogom;
Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
3 a planu gnjevom i na tri njegova prijatelja jer nisu više našli ništa što bi odgovorili te su tako Boga osudili.
Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
4 Dok su oni govorili s Jobom, Elihu je šutio, jer su oni bili stariji od njega.
Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
5 Ali kad vidje da ona tri čovjeka nisu više imala odgovora u ustima, planu od srdžbe.
Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
6 I progovorivši, Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, reče: “Po godinama svojim još mlad sam ja, a u duboku vi ste ušli starost; bojažljivo se zato ja ustezah znanje svoje pokazati pred vama.
I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
7 Mišljah u sebi: 'Govorit će starost, mnoge godine pokazat će mudrost.'
Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
8 Uistinu, dah neki u ljudima, duh Svesilnog mudrim čini čovjeka.
Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Dob poodmakla ne daje mudrosti a niti starost pravednosti uči.
Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
10 Zato vas molim, poslušajte mene da vam i ja znanje svoje izložim.
Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
11 S pažnjom sam vaše besjede pratio i razloge sam vaše saslušao dok ste tražili što ćete kazati.
Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
12 Na vama moja sva bijaše pažnja, al' ne bi nikog da Joba pobije ni da mu od vas tko riječ opovrgne.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
13 Nemojte reći: 'Na mudrost smo naišli! Bog će ga pobit jer čovjek ne može.'
Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
14 Nije meni on besjedu upravio: odvratit mu neću vašim riječima.
Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
15 Poraženi, otpovrgnut ne mogu, riječi zapeše u grlu njihovu.
Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
16 Čekao sam! Al', gle, oni ne zbore. Umukoše, ni riječ više da kažu!
Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
17 Na meni je da progovorim sada, znanje ću svoje i ja izložiti.
Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
18 Riječi mnoge u meni naviru dok iznutra moj duh mene nagoni.
Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
19 Gle, nutrina mi je k'o mošt zatvoren, k'o nova će se raspući mješina.
Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
20 Da mi odlane, govorit ću stoga, otvorit ću usne i odvratit' vama.
Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
21 Nijednoj strani priklonit se neću niti laskat ja namjeravam kome.
Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
22 Laskati ja ne umijem nikako, jer smjesta bi me Tvorac moj smaknuo.
Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
