< Job 31 >

1 Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.
“Me prometí a mí mismo no mirar nunca con deseo a las jóvenes.
2 A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?
¿Qué debe esperar la gente de Dios? ¿Qué recompensa debe darles el Todopoderoso en lo alto?
3 TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?
¿No es el desastre para los malvados y la destrucción para los que hacen el mal?
4 Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?
¿No ve Dios todo lo que hago, incluso cuenta cada paso que doy?
5 Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?
¿He vivido una vida engañosa? ¿He estado ansioso por decir mentiras?
6 Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!
¡No! Que Dios me pese en la balanza de su justicia y que descubra mi integridad.
7 Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,
“Si me he desviado del camino de Dios, si he dejado que lo que veo se convierta en mis deseos, si hay alguna mancha de pecado en mis manos,
8 neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!
entonces que otro coma lo que he sembrado, y que todo lo que he cultivado sea desarraigado.
9 Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,
Si una mujer me ha seducido, o si he buscado la oportunidad de acostarme con la mujer de mi prójimo,
10 neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!
que mi esposa sirva a otro, que otros hombres se acuesten con ella.
11 Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,
Porque eso sería una maldad, un pecado que merece castigo,
12 užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.
porque este pecado es como un fuego que lleva a la destrucción, destruyendo todo lo que tengo.
13 Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,
“Si me negara a escuchar a mis siervos o siervas cuando me trajeran sus quejas,
14 što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?
¿qué haría cuando Dios viniera a juzgarme? ¿Cómo respondería si me investigara?
15 Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?
¿Acaso el mismo Dios no nos hizo a todos?
16 Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?
¿Me he negado a dar a los pobres lo que necesitaban, o he hecho desesperar a las viudas?
17 Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?
¿Acaso he comido yo solo un trozo de pan? ¿No he compartido siempre mi comida con los huérfanos?
18 TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!
Desde que era joven fui padre de los huérfanos y cuidé de las viudas.
19 Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača
Si alguna vez veía a alguien necesitado de ropa, a los pobres sin nada que ponerse,
20 a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?
siempre me agradecían la ropa de lana que los mantenía calientes.
21 Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,
“Si levantaba la mano para golpear a un huérfano, seguro de que si llegaba a los tribunales los jueces estarían de mi parte,
22 nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!
entonces que mi hombro sea arrancado de su articulación, que mi brazo sea arrancado de su cavidad.
23 Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.
Como me aterra el castigo que Dios me tiene reservado, y debido a su majestad, nunca podría hacer esto.
24 Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'
“¿He puesto mi confianza en el oro, llamando al oro fino ‘mi seguridad’?
25 Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?
¿Me he deleitado en ser rico, feliz por todas mis riquezas que había ganado?
26 Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,
¿He mirado el sol brillando tan intensamente o la luna moviéndose con majestuosidad por el cielo
27 moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?
y he tenido la tentación de adorarlos secretamente besando mi mano ante ellos como señal de devoción?
28 Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.
Esto también sería un pecado que merece castigo porque significaría que he negado a Dios en lo alto.
29 Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,
“¿Alguna vez me he alegrado cuando el desastre destruyó a los que me odiaban, o he celebrado cuando el mal los derribó?
30 ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?
Nunca he permitido que mi boca pecara echando una maldición sobre la vida de alguien.
31 Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?
¿No ha preguntado mi familia: ‘¿Hay alguien que no haya comido todo lo que quería de su comida?’
32 Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.
Nunca he dejado dormir a extraños en la calle; he abierto mis puertas a los viajeros.
33 Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu
¿He ocultado mis pecados a los demás, escondiendo mi maldad en lo más profundo de mí?
34 jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?
¿Tenía miedo de lo que pensaran los demás, del desprecio que me hicieran las familias, y por eso me callaba y no salía?
35 O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,
“¿Por qué nadie escucha lo que digo? Firmo con mi nombre para avalar todo lo que he dicho. Que el Todopoderoso me responda. Que mi acusador escriba de qué me acusa.
36 i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.
Yo los pondría en alto; Los llevaría en mi cabeza como una corona.
37 Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti.”
Le explicaría todo lo que había hecho; mantendría la cabeza alta ante él.
38 Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;
“Si mi tierra ha gritado contra mí; si sus surcos han llorado por mí;
39 ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,
si he tomado sus cosechas sin pago o si he causado daño a los agricultores;
40 [40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.
entonces que crezcan espinas en lugar de trigo, y cizaña en lugar de cebada”. Las palabras de Job se terminan.

< Job 31 >