Job 31
1 Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.
“Había ya hecho pacto con mis ojos de no mirar a doncella.
2 A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?
¿Cuál es, pues, mi porción desde arriba de parte de Dios, y la herencia que desde lo alto me da el Todopoderoso?
3 TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?
¿No es la perdición para el malvado, y la calamidad para los que obran la iniquidad?
4 Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?
¿No observa El mis caminos y cuenta todos mis pasos?
5 Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?
Si yo he seguido la mentira, y mi pie ha corrido tras el fraude,
6 Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!
¡péseme Dios en justa balanza y reconozca mi inocencia!
7 Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,
Si mis pasos se desviaron del camino, si mi corazón se fue tras mis ojos, y si se ha pegado algo a mis manos,
8 neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!
¡siembre yo, y coma otro, y sea desarraigado mi linaje!
9 Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,
Si mi corazón se ha dejado seducir por una mujer, y si anduve acechando a la puerta de mi prójimo,
10 neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!
¡muela para otro mi mujer, y encórvense ajenos sobre ella!
11 Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,
Porque esto es cosa nefanda, un crimen que han de juzgar los jueces;
12 užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.
un fuego que devora hasta la ruina y destruiría todos mis bienes.
13 Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,
Si yo he despreciado el derecho de mi siervo, o de mi sierva en su litigio conmigo,
14 što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?
¿qué podría hacer yo al levantarse el mismo Dios? Cuando Él viniera a juzgar ¿qué respondería yo?
15 Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?
El que me hizo en el seno materno, ¿no le hizo también a él? ¿No nos formó uno mismo en la matriz?
16 Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?
Si he negado al pobre lo que pedía, si he hecho desfallecer los ojos de la viuda;
17 Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?
si he comido solo mi bocado, sin que comiese de él el huérfano
18 TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!
—desde mi juventud era padre para este, y desde el seno materno he protegido a aquella—
19 Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača
si no hice caso del que iba a perecer por falta de vestido, o del pobre que estaba desnudo,
20 a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?
(y lo dejé) sin que me bendijeran sus carnes al calentarse con el vellón de mis ovejas;
21 Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,
si alcé mi mano contra el huérfano, por verme apoyado por los jueces,
22 nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!
¡despréndase mi hombro de la espalda, y mi brazo sea arrancado del húmero!
23 Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.
Por cuanto temía el castigo de Dios, no he podido resistir a su majestad.
24 Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'
Si he puesto en el oro mi confianza, y al oro he dicho: «Mi seguridad eres tú»;
25 Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?
si tuve gozo por mi grande hacienda, y por haber juntado mucho mi mano;
26 Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,
si al ver el resplandor del sol, y la brillante carrera de la luna,
27 moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?
fue seducido en secreto mi corazón, y mi mano les mandó un beso de mi boca,
28 Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.
también esto sería una maldad, una falta criminal, pues habría negado a Dios en lo alto.
29 Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,
Si me holgué de la ruina del que me odiaba, y me gocé cuando le sobrevino el mal;
30 ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?
aunque no presté al pecado mi lengua, pidiendo con maldición su muerte;
31 Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?
si no decían las gentes de mi casa: «¿Quién de su alimento no se ha saciado?»
32 Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.
pues jamás el forastero se quedó de noche al descubierto, porque yo abría mis puertas al pasajero;
33 Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu
si encubrí, como Adán, mi pecado, y oculté en mi seno mi iniquidad,
34 jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?
temiendo a la gran muchedumbre y el desprecio de los parientes, quedando callado y sin salir de mi casa...
35 O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,
¡Oh si hubiese quien me escuchase! He aquí mi firma. ¡Respóndame el Todopoderoso! ¡Que escriba también mi adversario su libelo de acusación!
36 i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.
Yo lo llevaría sobre mi hombro, me lo ceñiría como diadema.
37 Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti.”
(A mi juez) le daré cuenta de todos mis pasos; como a un príncipe me presentaré a él.
38 Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;
Si contra mi clama mi tierra, y a una lloran sus surcos,
39 ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,
por haber yo comido sus frutos sin pagar y afligido a sus cultivadores,
40 [40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.
¡názcanme abrojos en vez de trigo, y cizaña en vez de cebada!” Fin de las palabras de Job.
