Job 31
1 Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.
Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
2 A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?
Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
3 TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?
Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
4 Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?
Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
5 Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?
Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
6 Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!
To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
7 Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,
Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
8 neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!
Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
9 Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,
Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
10 neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!
To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
11 Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,
[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
12 užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.
To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
13 Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,
Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
14 što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?
Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
15 Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?
Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
16 Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?
Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
17 Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?
Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
18 TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!
(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
19 Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača
Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
20 a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?
Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
21 Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,
Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
22 nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!
Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
23 Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.
Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
24 Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'
Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
25 Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?
Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
26 Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,
Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
27 moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?
A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
28 Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.
I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
29 Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,
Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
30 ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?
(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
31 Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?
Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
32 Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.
Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
33 Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu
Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
34 jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?
Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
35 O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,
Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
36 i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.
Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
37 Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti.”
Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
38 Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;
Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
39 ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,
Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
40 [40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.
Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
