Job 30
1 “A sada, gle, podruguju se mnome ljudi po ljetima mlađi od mene kojih oce ne bih bio metnuo ni s ovčarskim psima stada svojega.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Ta što će mi jakost ruku njihovih kad im muževna ponestane snaga ispijena glađu i oskudicom.
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 Glodali su u pustinji korijenje i čestar opustjelih ruševina.
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 Lobodu su i s grmlja lišće brali, kao kruh jeli korijenje žukino.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 Od društva ljudskog oni su prognani, za njima viču k'o za lopovima.
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 Živjeli su po strašnim jarugama, po spiljama i u raspuklinama.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 Urlik im se iz šikarja dizao; po trnjacima ležahu stisnuti.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 Sinovi bezvrijednih, soj bezimenih, bičevima su iz zemlje prognani.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 Rugalicom sam postao takvima i njima sada služim kao priča!
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 Gnušaju me se i bježe od mene, ne ustežu se pljunut' mi u lice.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 I jer On luk mi slomi i satrije me, iz usta svojih izbaciše uzdu.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 S desne moje strane rulja ustaje, noge moje u bijeg oni tjeraju, put propasti prema meni nasiplju.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 Stazu mi ruše da bi me satrli, napadaju i ne brani im nitko,
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 prolomom oni širokim naviru i kotrljaju se poput oluje.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Strahote sve se okreću na mene, mojeg ugleda kao vjetra nesta, poput oblaka iščeznu spasenje.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 Duša se moja rasipa u meni, dani nevolje na me se srušili.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 Noću probada bolest kosti moje, ne počivaju boli što me glođu.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 Muka mi je i halju nagrdila i stegla me k'o ovratnik odjeće.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 U blato me je oborila dolje, gle, postao sam k'o prah i pepeo.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 K Tebi vičem, al' Ti ne odgovaraš; pred Tobom stojim, al' Ti i ne mariš.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 Prema meni postao si okrutan; rukom preteškom na me se obaraš.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 U vihor me dižeš, nosiš me njime, u vrtlogu me olujnom kovitlaš.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 Da, znadem da si me smrti predao, saborištu zajedničkom svih živih.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 Al' ne pruža li ruku utopljenik, ne viče li kad padne u nevolju?
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Ne zaplakah li nad nevoljnicima, ne sažalje mi duša siromaha?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 Sreći se nadah, a dođe nesreća; svjetlost čekah, a gle, zavi me tama.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 Utroba vri u meni bez prestanka, svaki dan nove patnje mi donosi.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 Smrknut idem, al' nitko me ne tješi; ustajem u zboru - da bih kriknuo.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 Sa šakalima sam se zbratimio i nojevima postao sam drugom.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 Na meni sva je koža pocrnjela, i kosti mi je sažgala ognjica.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 Tužaljka mi je ugodila harfu, svirala mi glas narikača ima.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
