Job 3
1 Napokon otvori Job usta i prokle dan svoj;
Le esia megbe la, Hiob ke nu eye wòƒo fi de eƒe dzigbe.
2 poče svoju besjedu i reče:
Egblɔ be,
3 “O, ne bilo dana kad sam se rodio i noći što javi: 'Začeo se dječak!'
“Ŋkeke si dzi wodzim la netsrɔ̃, nenema ke nye zã si me wogblɔ be, ‘Wodzi viŋutsu na mí!’
4 U crnu tminu dan taj nek se prometne! S visina se njega Bog ne spominjao, svjetlost sunčeva ne svijetlila mu više!
Ŋkeke ma nezu viviti, Mawu si le dziƒo la megatsɔ ɖeke le eme nɛ o, kekeli aɖeke megaklẽ ɖe edzi o.
5 Mrak i sjena smrtna o nj se otimali, posvema ga tmina gusta prekrila, pomrčine dnevne stravom ga morile!
Viviti kple blukɔ tsiɖitsiɖi negaxɔe, lilikpo netsyɔ edzi eye blukɔ nedo ɖe eƒe kekeli dzi.
6 O, da bi ga tama svega presvojila, nek' se ne dodaje danima godine, nek' ne ulazi u brojenje mjeseci!
Viviti tsiɖitsiɖi nexɔ zã ma eye womegaxlẽe ɖe ƒea ƒe ŋkekewo me alo woadee ɣleti aɖeke ƒe ŋkekewo me o.
7 A noć ona bila žalosna dovijeka, ne čulo se u njoj radosno klicanje!
Zã ma netsi ko eye dzidzɔɣli aɖeke megaɖi le eme o.
8 Prokleli je oni štono dan proklinju i Levijatana probudit' su kadri!
Ame siwo ƒoa fi dea ŋkekewo la, neƒo fi de ŋkeke ma, ame siwo le klalo be woade adã ta me na ʋɔ driba la.
9 Pomrčale zvijezde njezina svanuća, zaludu se ona vidjelu nadala, i zorinih vjeđa ne gledala nigda!
Eƒe ŋukeɣletiviwo nedo viviti, kekeli si lalam wòle la megado nɛ o eye megakpɔ fɔŋli ƒe ɣetotoe gbãtɔwo o,
10 Što mi od utrobe ne zatvori vrata da sakrije muku od mojih očiju!
elabena metu vidzidɔ ƒe ʋɔtruwo ɖe nunye, be nye ŋkuwo makpɔ dzɔgbevɔ̃e o.
11 Što nisam mrtav od krila materina, što ne izdahnuh izlazeć' iz utrobe?
“Nu ka ŋuti nyemeku le nye dzigbe eye maku hafi ado tso vidzidɔ me o?
12 Čemu su me dva koljena prihvatila i dojke dvije da me nejaka podoje?
Nu ka ta ata aɖewo le klalo be woakɔm ɖe akɔ eye no aɖewo li be mano?
13 U miru bih vječnom počivao sada, spavao bih, pokoj svoj bih uživao
Anye ne memlɔ anyi le ŋutifafa me, le alɔ̃ dɔm, le ɖiɖim ɖe eme.
14 s kraljevima i savjetnicima zemlje koji su sebi pogradili grobnice,
Anye ne mele fiawo kple aɖaŋuɖola siwo le anyigba dzi la gbɔ, ame siwo tu xɔ gã siwo zu aƒedo azɔ la na wo ɖokuiwo.
15 ili s knezovima, zlatom bogatima, što su kuće svoje srebrom napunili.
Anye ne mele dziɖula siwo si sika le eye woƒe aƒewo me yɔ fũu kple klosalo la gbɔ.
16 Ne bih bio - k'o nedonošče zakopano, k'o novorođenče što svjetla ne vidje.
Alo nu ka ta womeɖim ɖe tome abe fu gege ene, abe vidzĩ si mekpɔ ɣe kpɔ o la ene o?
17 Zlikovci se više ne obijeste ondje, iznemogli tamo nalaze počinka.
Afi ma ame vɔ̃ɖiwo dzudzɔa nyanyra le eye afi ma ame siwo nu ti kɔ na la le gbɔgbɔm ɖe eme le.
18 Sužnjeve na miru tamo ostavljaju: ne slušaju više poviku stražara.
Aʋaléleawo hã nɔa ablɔɖe me eye womegasea dɔdzikpɔlawo ƒe ɣli o.
19 Malen ondje leži zajedno s velikim, rob je slobodan od gospodara svoga.
Ame gblɔewo kple amegãwo siaa le afi ma eye kluvi kpɔa ablɔɖe tso eƒe aƒetɔ ƒe asi me.
20 Čemu darovati svjetlo nesretniku i život ljudima zagorčene duše
“Nu ka tae kekeli klẽna na ayaɖulawo eye wònaa agbe luʋɔ si le nu xam?
21 koji smrt ištu, a ona ne dolazi, i kao za blagom za njome kopaju?
Nu ka ta wòna agbe ame siwo le ku dim, evɔ mevana na wo o kple ame siwo le edim vevie wu kesinɔnu si woɣla
22 Grobnom bi se humku oni radovali, klicali od sreće kad bi grob svoj našli.
kple ame siwo kpɔa dzidzɔ, tsoa aseye ne woɖo yɔdo me?
23 Što će to čovjeku kom je put sakriven, koga je Bog sa svih strana zapriječio?
Nu ka ŋutie wòna agbe ame si ƒe mɔwo le ɣaɣla kple ame si ŋuti Mawu tɔ kpɔ ɖo?
24 Zato videć' hranu, uzdahnuti moram, k'o voda se moji razlijevaju krici.
Elabena hũɖeɖe xɔ ɖe nuɖuɖu teƒe eye nye ŋeŋe ƒona ɖi abe tsi ene.
25 Obistinjuje se moje strahovanje, snalazi me, evo, čega god se bojah.
Nu si mevɔ̃ na la va dzinye eye nu si dzi ŋɔ nam la dzɔ ɖe dzinye.
26 Pokoja ni mira meni više nema, u mukama mojim nikad mi počinka.”
Nyemekpɔ ŋutifafa, tomefafa alo gbɔɖeme aɖeke o, negbe ʋunyaʋunya ko.”
