Job 29

1 Job nastavi svoju besjedu i reče:

Muling nagsalita si Job at sinabi,

2 “O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,

“O, na ako ay parang noong mga nakalipas na mga buwan nang pinapangalagaan ako ng Diyos,

3 kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,

nang lumiwanag ang kaniyang ilawan sa aking ulo, at nang lumakad ako sa kadilimang ginagabayan ng kaniyang liwanag.

4 kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,

O, kung katulad lang sana ako noong nasa kahinugan pa ng aking mga araw nang ang pagkakaibigan ng Diyos ay nasa aking tolda,

5 kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,

nang kapiling ko pa ang Makapangyarihan, at ang aking mga anak ay nakapaligid sa akin,

6 kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!

nang ang aking landas ay umaapaw sa gatas, at ibinubuhos sa akin ng bato ang mga batis ng langis!

7 Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,

Nang lumabas ako patungo sa tarangkahan ng lungsod, nang naupo ako sa aking lugar sa plasa,

8 vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.

natanaw ako ng mga kabataang lalaki at pinanatili ang kanilang distansya mula sa akin bilang tanda ng paggalang, at ang mga matatanda ay tumindig at tumayo para sa akin.

9 Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.

Dati ay itinitigil ng mga prinsipe ang kanilang usapan kapag dumadating ako; tinatakpan nila ng kanilang kamay ang kanilang mga bibig.

10 Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.

Tumahimik ang mga boses ng mga maharlilka, at kumapit ang kanilang dila sa bubong ng kanilang mga bibig.

11 Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.

Dahil matapos akong marinig ng kanilang mga tainga, pagpapalain nila ako; matapos akong makita ng kanilang mga mata, nagpapatotoo sila at sumasang-ayon sa akin

12 Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.

dahil dati ay sinasagip ko ang taong mahirap na sumisigaw, pati na ang lahat ng mga walang ama, na walang sinumang tutulong sa kaniya.

13 Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.

Ang pagpapala ng taong malapit nang masawi ay dumarating sa akin; dinulot kong kumanta ang puso ng biyuda dahil sa kagalakan.

14 Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.

Sinuot ko ang katuwiran, at dinamitan ako nito; ang katarungan ko ay tulad ng isang kasuotan at isang turban.

15 Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,

Naging mga mata ako ng mga bulag; naging mga paa ako ng mga pilay.

16 otac ubogima, zastupnik strancima.

Naging isang ama ako ng mga nangangailangan; sinusuri ko ang kaso kahit na ng isang hindi ko kilala.

17 Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.

Binasag ko ang mga panga ng masama; hinalbot ko ang biktima mula sa pagitan ng kaniyang mga ngipin.

18 Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'

Pagkatapos sinabi ko, “Mamamatay ako sa aking pugad; pararamihin ko ang aking mga araw tulad ng mga butil ng buhangin.

19 Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.

Umaabot ang aking mga ugat sa mga tubig, at nasa mga sanga ko ang hamog buong gabi.

20 Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'

Ang parangal sa akin ay laging sariwa, at ang pana ng aking kalakasan ay laging bago sa aking kamay;

21 Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.

Sa akin nakinig ang mga tao; hinintay nila ako; nanatili silang tahimik para marinig ang aking payo.

22 Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.

Matapos kong sabihin ang aking mga salita, hindi na sila muling nagsalita; ang aking pananalita ay pumatak sa kanila tulad ng tubig.

23 Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.

Lagi nila akong hinihintay na parang paghintay nila sa ulan; ibinuka nila nang malaki ang kanilang bibig para inumin ang aking mga salita, gaya ng ginagawa nila para sa ulan sa panahon ng tag-araw.

24 Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.

Ngumiti ako sa kanila nang hindi nila ito inasahan; hindi nila tinanggihan ang liwanag ng aking mukha.

25 Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.

Pinili ko ang kanilang landas at umupo bilang kanilang hepe; namuhay akong tulad ng isang hari sa kaniyang hukbo, tulad ng isang umaaliw sa mga taong nagdadalamhati sa isang libing.