Job 29

1 Job nastavi svoju besjedu i reče:

Əyyub yenə misal çəkərək dedi:

2 “O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,

«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,

3 kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,

Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.

4 kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,

Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,

5 kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,

Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,

6 kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!

Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.

7 Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,

Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən

8 vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.

Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.

9 Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.

Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.

10 Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.

Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.

11 Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.

Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.

12 Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.

Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.

13 Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.

Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.

14 Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.

Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.

15 Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,

Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,

16 otac ubogima, zastupnik strancima.

Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,

17 Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.

Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.

18 Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'

Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.

19 Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.

Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.

20 Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'

Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.

21 Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.

İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.

22 Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.

Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.

23 Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.

Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,

24 Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.

Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.

25 Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.

Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.