Job 23

1 Job progovori i reče:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 “Zar mi je i danas tužaljka buntovna? Teška mu ruka iz mene vapaj budi:

Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

3 o, kada bih znao kako ću ga naći, do njegova kako doprijeti prijestolja,

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

4 pred njim parnicu bih svoju razložio, iz mojih bi usta navrli dokazi.

Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

5 Rad bih znati što bi meni odvratio i razumjeti riječ što bi je rekao!

Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

6 Zar mu treba snage velike za raspru? Ne, dosta bi bilo da me on sasluša.

Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

7 U protivniku bi vidio pravedna, i parnica moja tad bi pobijedila.

Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

8 Na istok krenem li, naći ga ne mogu; pođem li na zapad, ne razabirem ga.

Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

9 Ištem na sjeveru, al' ga ne opažam; nevidljiv je ako se k jugu okrenem.

Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

10 Pa ipak, on dobro zna put kojim kročim! Neka me kuša: čist k'o zlato ću izići!

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

11 Noga mi se stopa njegovih držala, putem sam njegovim išao ne skrećuć';

Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

12 slušao sam nalog njegovih usana, pohranih mu riječi u grudima svojim.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

13 Al' htjedne li štogod, tko će ga odvratit'? Što zaželi dušom, to će ispuniti.

Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

14 Izvršit će što je dosudio meni, kao i sve drugo što je odlučio!

Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

15 Zbog toga pred njime sav ustravljen ja sam, i što više mislim, jače strah me hvata.

Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

16 U komade Bog mi je srce smrvio, užasom me svega prožeo Svesilni,

Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

17 premda nisam ni u tminama propao, ni u mraku što je lice moje zastro.

Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.