Job 19
1 Job progovori i reče:
Əyyub belə cavab verdi:
2 “TÓa dokle ćete mučit' dušu moju, dokle ćete me riječima satirat'?
«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
3 Već deseti put pogrdiste mene i stid vas nije što me zlostavljate.
On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4 Pa ako sam zastranio doista, na meni moja zabluda ostaje.
Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
5 Mislite li da ste me nadjačali i krivnju moju da ste dokazali?
Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
6 Znajte: Bog je to mene pritisnuo i svojom me je on stegnuo mrežom.
Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7 Vičem: 'Nasilje!' - nema odgovora; vapijem - ali za me pravde nema.
Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8 Sa svih strana put mi je zagradio, sve staze moje u tminu zavio.
Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
9 Slavu je moju sa mene skinuo, sa moje glave strgnuo je krunu.
Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
10 Podsijeca me odasvud te nestajem; k'o drvo, nadu mi je iščupao.
O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11 Raspalio se gnjev njegov na mene i svojim me drži neprijateljem.
Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
12 U bojnom redu pristižu mu čete, putove proti meni nasipaju, odasvud moj opkoljavaju šator.
Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13 Od mene su se udaljila braća, otuđili se moji poznanici.
Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
14 Nestade bližnjih mojih i znanaca, gosti doma mog zaboraviše me.
Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
15 Sluškinjama sam svojim kao stranac, neznanac sam u njihovim očima.
Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
16 Slugu zovnem, a on ne odgovara i za milost ga moram zaklinjati.
Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17 Mojoj je ženi dah moj omrznuo, gadim se djeci vlastite utrobe.
Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
18 I deranima na prezir tek služim, ako se dignem, rugaju se meni.
Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19 Pouzdanicima sam svojim mrzak, protiv mene su oni koje ljubljah.
Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20 Kosti mi se za kožu prilijepiše, osta mi jedva koža oko zuba.
Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
21 Smilujte mi se, prijatelji moji, jer Božja me je ruka udarila.
Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
22 Zašto da me k'o Bog sam progonite, zar se niste moga nasitili mesa?
Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23 O, kad bi se riječi moje zapisale i kad bi se u mjed tvrdu urezale;
Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
24 kad bi se željeznim dlijetom i olovom u spomen vječan u stijenu uklesale!
Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25 Ja znadem dobro: moj Izbavitelj živi i posljednji će on nad zemljom ustati.
Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26 A kad se probudim, k sebi će me dići: iz svoje ću puti tad vidjeti Boga.
Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27 Njega ja ću kao svojega gledati, i očima mojim neće biti stranac: za njime srce mi čezne u grudima.
Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28 Kad kažete: 'Kako ćemo ga goniti? Koji ćemo razlog protiv njega naći?',
Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29 mača tad se bojte: grijehu mač je kazna. Saznat ćete tada da imade suda!”
Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
