Job 14

1 Čovjek koga je žena rodila kratka je vijeka i pun nevolja.

EL HOMBRE nacido de mujer, corto de días, y harto de sinsabores:

2 K'o cvijet je nikao i vene već, poput sjene bježi ne zastajuć'.

Que sale como una flor y es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.

3 Na takva, zar, ti oči otvaraš i preda se na sud ga izvodiš?

¿Y sobre éste abres tus ojos, y me traes á juicio contigo?

4 Tko će čisto izvuć' iz nečista? Nitko!

¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

5 Pa kad su njegovi dani odbrojeni, kad mu broj mjeseci o tebi ovisi, kad mu granicu stavljaš neprijelaznu,

Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

6 skini s njega pogled da počinut' može, poput najamnika da svoj dan uživa.

Si tú lo dejares, él dejará [de ser]: entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

7 TÓa ni drvu nije nada sva propala, posječeno, ono opet prozeleni i mladice nove iz njega izbiju.

Porque si el árbol fuere cortado, aun queda de él esperanza; retoñecerá aún, y sus renuevos no faltarán.

8 Ako mu korijen i ostari u zemlji, ako mu se panj i sasuši u prahu,

Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo,

9 oćutjevši vodu, ono će propupat' i pustiti grane kao stablo novo.

Al percibir el agua reverdecerá, y hará copa como planta.

10 Al' kad čovjek umre, ostaje pokošen, kad smrtnik izdahne, gdje li je on tada?

Mas el hombre morirá, y será cortado; y perecerá el hombre, ¿y dónde estará él?

11 Može sva voda iz mora ispariti i presahnut' rijeke, isušit posvema',

Las aguas de la mar se fueron, y agotóse el río, secóse.

12 al' čovjek kad legne, ne ustaje više, dok nebesa bude, neće se podići, od sna se svojega probuditi neće.

Así el hombre yace, y no se tornará á levantar: hasta que no haya cielo no despertarán, ni se levantarán de su sueño.

13 O, kad bi me htio skriti u Šeolu, zakloniti me dok srdžba ti ne mine, dÓati mi rok kad ćeš me se spomenuti, (Sheol h7585)

¡Oh quién me diera que me escondieses en el sepulcro, que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, que me pusieses plazo, y de mí te acordaras! (Sheol h7585)

14 - jer, kad umre čovjek, zar uskrsnut' može? - čekao bih te sve dane vojske svoje dok ne bi došao da mi smjenu dadeš.

Si el hombre muriere, ¿[volverá] á vivir? Todos los días de mi edad esperaré, hasta que venga mi mutación.

15 Zvao bi me, a ja bih se odazvao: zaželio si se djela svojih ruku.

Aficionado á la obra de tus manos, llamarás, y yo te responderé.

16 A sad nad svakim mojim vrebaš korakom, nijednog mi grijeha nećeš oprostiti,

Pues ahora me cuentas los pasos, y no das tregua á mi pecado.

17 u vreći si prijestup moj zapečatio i krivicu moju svu si zapisao.

Tienes sellada en saco mi prevaricación, y coacervas mi iniquidad.

18 Vaj! K'o što se jednom uruši planina, k'o što se hridina s mjesta svog odvali,

Y ciertamente el monte que cae se deshace, y las peñas son traspasadas de su lugar;

19 k'o što voda kamen s vremenom istroši, a pljusak bujicom zemlju svu sapere, tako uništavaš nadu u čovjeku.

Las piedras son desgastadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra: de tal manera haces tú perecer la esperanza del hombre.

20 Oborio si ga - on ode za svagda, nagrđena lica, otjeran, odbačen.

Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; demudarás su rostro, y enviaráslo.

21 Djecu mu poštuju - o tom ništa ne zna; ako su prezrena - o tom ne razmišlja.

Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; ó serán humillados, y no entenderá de ellos.

22 On jedino pati zbog svojega tijela, on jedino tuži zbog svojeg života.”

Mas su carne sobre él se dolerá, y entristecerse ha en él su alma.