Job 14
1 Čovjek koga je žena rodila kratka je vijeka i pun nevolja.
O homem, nascido de mulher, é curto de dias, e farto de inquietação;
2 K'o cvijet je nikao i vene već, poput sjene bježi ne zastajuć'.
Ele sai como uma flor, e é cortado; foge como a sombra, e não permanece.
3 Na takva, zar, ti oči otvaraš i preda se na sud ga izvodiš?
Contudo sobre este abres teus olhos, e me trazes a juízo contigo.
4 Tko će čisto izvuć' iz nečista? Nitko!
Quem tirará algo puro do imundo? Ninguém.
5 Pa kad su njegovi dani odbrojeni, kad mu broj mjeseci o tebi ovisi, kad mu granicu stavljaš neprijelaznu,
Visto que seus dias já estão determinados, e contigo está o número de seus meses, tu lhe puseste limites, [dos quais] ele não passará.
6 skini s njega pogled da počinut' može, poput najamnika da svoj dan uživa.
Desvia-te dele, para que ele tenha repouso; até que, como o empregado, complete seu dia.
7 TÓa ni drvu nije nada sva propala, posječeno, ono opet prozeleni i mladice nove iz njega izbiju.
Porque há [ainda] alguma esperança para a árvore que, se cortada, ainda se renove, e seus renovos não cessem.
8 Ako mu korijen i ostari u zemlji, ako mu se panj i sasuši u prahu,
Ainda que sua raiz se envelheça na terra, e seu tronco morra no solo,
9 oćutjevši vodu, ono će propupat' i pustiti grane kao stablo novo.
Ao cheiro das águas ela brotará, e dará ramos como uma planta nova.
10 Al' kad čovjek umre, ostaje pokošen, kad smrtnik izdahne, gdje li je on tada?
Porém o homem morre, e se abate; depois de expirar, onde ele está?
11 Može sva voda iz mora ispariti i presahnut' rijeke, isušit posvema',
As águas se vão do lago, e o rio se esgota, e se seca.
12 al' čovjek kad legne, ne ustaje više, dok nebesa bude, neće se podići, od sna se svojega probuditi neće.
Assim o homem se deita, e não se levanta; até que não haja mais céus, eles não despertarão, nem se erguerão de seu sono.
13 O, kad bi me htio skriti u Šeolu, zakloniti me dok srdžba ti ne mine, dÓati mi rok kad ćeš me se spomenuti, (Sheol h7585)
Ah, se tu me escondesses no Xeol, e me ocultasses até que a tua ira passasse, se me pusesses um limite de tempo, e te lembrasses de mim! (Sheol h7585)
14 - jer, kad umre čovjek, zar uskrsnut' može? - čekao bih te sve dane vojske svoje dok ne bi došao da mi smjenu dadeš.
Se o homem morrer, voltará a viver? Todos os dias de meu combate esperarei, até que venha minha dispensa.
15 Zvao bi me, a ja bih se odazvao: zaželio si se djela svojih ruku.
Tu [me] chamarás, e eu te responderei; e te afeiçoarás à obra de tuas mãos.
16 A sad nad svakim mojim vrebaš korakom, nijednog mi grijeha nećeš oprostiti,
Pois então tu contarias meus passos, e não ficarias vigiando meu pecado.
17 u vreći si prijestup moj zapečatio i krivicu moju svu si zapisao.
Minha transgressão estaria selada numa bolsa, e tu encobririas minhas perversidades.
18 Vaj! K'o što se jednom uruši planina, k'o što se hridina s mjesta svog odvali,
E assim como a montanha cai e é destruída, e a rocha muda de seu lugar,
19 k'o što voda kamen s vremenom istroši, a pljusak bujicom zemlju svu sapere, tako uništavaš nadu u čovjeku.
E a água desgasta as pedras, e as enxurradas levam o pó da terra, assim também tu fazes perecer a esperança do homem.
20 Oborio si ga - on ode za svagda, nagrđena lica, otjeran, odbačen.
Sempre prevaleces contra ele, e ele passa; tu mudas o aspecto de seu rosto, e o despedes.
21 Djecu mu poštuju - o tom ništa ne zna; ako su prezrena - o tom ne razmišlja.
Se seus filhos vierem a ter honra, ele não saberá; se forem humilhados, ele não perceberá.
22 On jedino pati zbog svojega tijela, on jedino tuži zbog svojeg života.”
Ele apenas sente as dores em sua própria carne, e lamenta por sua própria alma.
