Job 12
1 Job progovori i reče:
Então Job respondeu, e disse:
2 “Uistinu, vi ste cvijet naroda, sa vama će izumrijeti mudrost.
Na verdade, que só vós sois o povo, e convosco morrerá a sabedoria.
3 Al' i ja znam k'o i vi misliti, ni u čemu od vas gori nisam: tko za stvari takve ne bi znao?
Também eu tenho um coração como vós, e não vos sou inferior: e quem não sabe tais coisas como estas?
4 Prijateljima sam svojim ja na podsmijeh što zazivam Boga da mi odgovori! Na podsmijeh ja sam - pravednik neporočan!
Eu sou irrisão aos meus amigos; eu, que invoco a Deus, e ele me responde; o justo e o reto servem de irrisão.
5 Prezirat' je nesretnika - sretni misle, udariti treba onog što posrće!
Tocha desprezível é na opinião do que está descançado, aquele que está pronto a tropeçar com os pés.
6 Dotle su na miru šatori pljačkaša, izazivači Boga žive bezbrižno kao da Boga u šaci svojoj drže!
As tendas dos assoladores tem descanço, e os que provocam a Deus estão seguros; nas suas mãos Deus lhes põe tudo.
7 Ali pitaj zvijeri, i poučit će te; ptice nebeske pitaj, i razjasnit će ti.
Mas, pergunta agora às bestas, e cada uma delas to ensinará: e às aves dos céus, e elas to farão saber;
8 Gušteri zemlje to će ti protumačit', ribe u moru ispripovjedit će ti.
Ou fala com a terra, e ela to ensinará: até os peixes do mar to contarão.
9 Od stvorenja sviju, koje ne bi znalo da je sve to Božja ruka učinila?!
Quem não entende por todas estas coisas que a mão do Senhor faz isto?
10 U ruci mu leži život svakog bića i dah životvorni svakog ljudskog tijela.
Em cuja mão está a alma de tudo quanto vive, e o espírito de toda a carne humana.
11 Zar uhom mi ne sudimo besjedu k'o što kušamo nepcem okus jela?
Porventura o ouvido não provará as palavras, como o paladar gosta as comidas?
12 Sjedine mudrost donose čovjeku, a s vijekom dugim umnost mu dolazi.
Com os idosos está a sabedoria, e na longura de dias o entendimento.
13 Ali u Njemu mudrost je i snaga, u Njemu savjet je i sva razumnost.
Com ele está a sabedoria e a força: conselho e entendimento tem.
14 Što razgradi, sagradit neće nitko, kog zatvori, nitko ne oslobađa.
Eis que ele derriba, e não se reedificará: encerra o homem, e não se lhe abrirá.
15 Ustavi li vodu, suša nastaje; pusti li je, svu zemlju ispremetne.
Eis que ele retém as águas, e se secam; e as larga, e transtornam a terra.
16 Jer u njemu je snaga i sva mudrost, njegov je prevareni i varalica.
Com ele está a força e a sabedoria: seu é o errante e o que o faz errar.
17 On savjetnike lišava razbora, suce pametne udara bezumljem.
Aos conselheiros leva despojados, e aos juízes faz desvairar.
18 On otpasuje pojas kraljevima i užetom im vezuje bokove.
Solta a atadura dos reis, e ata o cinto aos seus lombos.
19 On bosonoge tjera svećenike i mogućnike sa vlasti obara.
Aos príncipes leva despojados, aos poderosos transtorna.
20 On diže riječ iz usta rječitima i starcima pravo rasuđivanje.
Aos acreditados tira a fala, e toma o entendimento aos velhos.
21 On sasiplje prezir po plemićima i junacima bedra raspasuje.
Derrama desprezo sobre os príncipes, e afrouxa o cinto dos violentos.
22 On dubinama razotkriva tmine i sjenu smrtnu na svjetlo izvodi.
As profundezas das trevas manifesta, e a sombra da morte traz à luz.
23 On diže narod pa ga uništava, umnoži ga a potom iskorijeni.
Multiplica as gentes e as faz perecer; espalha as gentes, e as guia.
24 On zaluđuje vladare naroda te po bespuću lutaju pustinjskom
Tira o coração aos chefes das gentes da terra, e os faz vaguear pelos desertos, sem caminho.
25 i pipaju u tmini bez svjetlosti glavinjajući poput pijanaca.
Nas trevas andam às apalpadelas, sem terem luz, e os faz desatinar como ébrios.
