Job 12
1 Job progovori i reče:
Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:
2 “Uistinu, vi ste cvijet naroda, sa vama će izumrijeti mudrost.
Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?
3 Al' i ja znam k'o i vi misliti, ni u čemu od vas gori nisam: tko za stvari takve ne bi znao?
Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?
4 Prijateljima sam svojim ja na podsmijeh što zazivam Boga da mi odgovori! Na podsmijeh ja sam - pravednik neporočan!
Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.
5 Prezirat' je nesretnika - sretni misle, udariti treba onog što posrće!
Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.
6 Dotle su na miru šatori pljačkaša, izazivači Boga žive bezbrižno kao da Boga u šaci svojoj drže!
Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.
7 Ali pitaj zvijeri, i poučit će te; ptice nebeske pitaj, i razjasnit će ti.
A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.
8 Gušteri zemlje to će ti protumačit', ribe u moru ispripovjedit će ti.
Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.
9 Od stvorenja sviju, koje ne bi znalo da je sve to Božja ruka učinila?!
Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?
10 U ruci mu leži život svakog bića i dah životvorni svakog ljudskog tijela.
W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.
11 Zar uhom mi ne sudimo besjedu k'o što kušamo nepcem okus jela?
Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?
12 Sjedine mudrost donose čovjeku, a s vijekom dugim umnost mu dolazi.
W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.
13 Ali u Njemu mudrost je i snaga, u Njemu savjet je i sva razumnost.
Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.
14 Što razgradi, sagradit neće nitko, kog zatvori, nitko ne oslobađa.
Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.
15 Ustavi li vodu, suša nastaje; pusti li je, svu zemlju ispremetne.
On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.
16 Jer u njemu je snaga i sva mudrost, njegov je prevareni i varalica.
U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.
17 On savjetnike lišava razbora, suce pametne udara bezumljem.
On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.
18 On otpasuje pojas kraljevima i užetom im vezuje bokove.
On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.
19 On bosonoge tjera svećenike i mogućnike sa vlasti obara.
Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.
20 On diže riječ iz usta rječitima i starcima pravo rasuđivanje.
Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.
21 On sasiplje prezir po plemićima i junacima bedra raspasuje.
Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.
22 On dubinama razotkriva tmine i sjenu smrtnu na svjetlo izvodi.
On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.
23 On diže narod pa ga uništava, umnoži ga a potom iskorijeni.
Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.
24 On zaluđuje vladare naroda te po bespuću lutaju pustinjskom
On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
25 i pipaju u tmini bez svjetlosti glavinjajući poput pijanaca.
Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.
