< Job 12 >
Respondens autem Iob, dixit:
2 “Uistinu, vi ste cvijet naroda, sa vama će izumrijeti mudrost.
Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
3 Al' i ja znam k'o i vi misliti, ni u čemu od vas gori nisam: tko za stvari takve ne bi znao?
Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim hæc, quæ nostis, ignorat?
4 Prijateljima sam svojim ja na podsmijeh što zazivam Boga da mi odgovori! Na podsmijeh ja sam - pravednik neporočan!
Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.
5 Prezirat' je nesretnika - sretni misle, udariti treba onog što posrće!
Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.
6 Dotle su na miru šatori pljačkaša, izazivači Boga žive bezbrižno kao da Boga u šaci svojoj drže!
Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
7 Ali pitaj zvijeri, i poučit će te; ptice nebeske pitaj, i razjasnit će ti.
Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia cæli, et indicabunt tibi.
8 Gušteri zemlje to će ti protumačit', ribe u moru ispripovjedit će ti.
Loquere terræ, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.
9 Od stvorenja sviju, koje ne bi znalo da je sve to Božja ruka učinila?!
Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit?
10 U ruci mu leži život svakog bića i dah životvorni svakog ljudskog tijela.
In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.
11 Zar uhom mi ne sudimo besjedu k'o što kušamo nepcem okus jela?
Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?
12 Sjedine mudrost donose čovjeku, a s vijekom dugim umnost mu dolazi.
In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
13 Ali u Njemu mudrost je i snaga, u Njemu savjet je i sva razumnost.
Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.
14 Što razgradi, sagradit neće nitko, kog zatvori, nitko ne oslobađa.
Si destruxerit, nemo est qui ædificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
15 Ustavi li vodu, suša nastaje; pusti li je, svu zemlju ispremetne.
Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.
16 Jer u njemu je snaga i sva mudrost, njegov je prevareni i varalica.
Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
17 On savjetnike lišava razbora, suce pametne udara bezumljem.
Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.
18 On otpasuje pojas kraljevima i užetom im vezuje bokove.
Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.
19 On bosonoge tjera svećenike i mogućnike sa vlasti obara.
Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
20 On diže riječ iz usta rječitima i starcima pravo rasuđivanje.
Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
21 On sasiplje prezir po plemićima i junacima bedra raspasuje.
Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.
22 On dubinama razotkriva tmine i sjenu smrtnu na svjetlo izvodi.
Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
23 On diže narod pa ga uništava, umnoži ga a potom iskorijeni.
Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
24 On zaluđuje vladare naroda te po bespuću lutaju pustinjskom
Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
25 i pipaju u tmini bez svjetlosti glavinjajući poput pijanaca.
Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.