< Job 11 >
1 Sofar iz Naama progovori tad i reče:
Entonces Zofar, el naamita, respondió,
2 “Zar na riječi mnoge da se ne odvrati? Zar će se brbljavac još i opravdati?
“¿No hay que responder a la multitud de palabras? ¿Debe justificarse un hombre lleno de palabrería?
3 Zar će tvoje trice ušutkati ljude, zar će ruganje ostat' neizrugano?
¿Deberían tus fanfarronadas hacer que los hombres callen? Cuando te burles, ¿nadie te avergonzará?
4 Rekao si: 'Nauk moj je neporočan, u očima tvojim čist sam i bez ljage.'
Porque tú dices: “Mi doctrina es pura”. Estoy limpio a tus ojos’.
5 Ali kada bi Bog htio progovorit' i otvorit usta da ti odgovori
Pero, oh, que Dios hable, y abrir sus labios contra ti,
6 kada bi ti tajne mudrosti otkrio koje um nijedan ne može doumit', znao bi da ti za grijehe račun ište.
¡que te muestre los secretos de la sabiduría! Porque la verdadera sabiduría tiene dos caras. Sabed, pues, que Dios os exige menos de lo que vuestra iniquidad merece.
7 Možeš li dubine Božje proniknuti, dokučiti savršenstvo Svesilnoga?
“¿Puedes comprender el misterio de Dios? ¿O puedes sondear los límites del Todopoderoso?
8 Od neba je više: što još da učiniš? Od Šeola dublje: što još da mudruješ? (Sheol )
Son altos como el cielo. ¿Qué pueden hacer? Son más profundos que el Seol. ¿Qué puedes saber? (Sheol )
9 Duže je od zemlje - šire je od mora!
Su medida es más larga que la tierra, y más amplio que el mar.
10 Ako se povuče, ako te pograbi, ako na sud preda, tko će mu braniti?
Si pasa o confina, o convoca un tribunal, entonces ¿quién puede oponerse a él?
11 Jer on u čovjeku prozire prijevaru, vidi opačinu ako i ne gleda.
Porque conoce a los hombres falsos. También ve la iniquidad, aunque no la considere.
12 Čovjek se bezuman obraća k pameti i divlji magarac uzdi se pokori.
Un hombre con la cabeza vacía se vuelve sabio cuando un hombre nace como un potro de asno salvaje.
13 Ako li srce svoje ti uspraviš i ruke svoje pružiš prema njemu,
“Si pones tu corazón en orden, Extiende tus manos hacia él.
14 ako li zloću iz ruku odbaciš i u šatoru svom ne daš zlu stana,
Si la iniquidad está en tu mano, ponla lejos. No dejes que la injusticia habite en tus tiendas.
15 čisto ćeš čelo moći tad podići, čvrst ćeš biti i bojati se nećeš.
Seguramente entonces levantarás tu rostro sin mancha. Sí, estarás firme y no temerás,
16 Svojih se kušnja nećeš sjećat' više kao ni vode koja je protekla.
porque olvidarás tu miseria. Lo recordarás como las aguas que han pasado.
17 Jasnije će tvoj život sjat' no podne, tmina će se obratit' u svanuće.
La vida será más clara que el mediodía. Aunque haya oscuridad, será como la mañana.
18 U uzdanju svom živjet ćeš sigurno i zaštićen počivat ćeš u miru.
Estarás seguro, porque hay esperanza. Sí, buscarás y descansarás con seguridad.
19 Kad legneš, nitko te buniti neće; mnogi će tvoju tražiti naklonost.
También te acostarás, y nadie te hará temer. Sí, muchos cortejarán su favor.
20 A zlikovcima ugasnut će oči, neće im više biti utočišta: izdahnut', bit će jedina im nada.”
Pero los ojos de los malvados fallarán. No tendrán forma de huir. Su esperanza será la entrega del espíritu”.