Job 11
1 Sofar iz Naama progovori tad i reče:
Então respondeu Sofar, o naamathita, e disse
2 “Zar na riječi mnoge da se ne odvrati? Zar će se brbljavac još i opravdati?
Porventura não se dará resposta á multidão de palavras? E o homen fallador será justificado?
3 Zar će tvoje trice ušutkati ljude, zar će ruganje ostat' neizrugano?
A's tuas mentiras se hão de calar os homens? E zombarás tu sem que ninguem te envergonhe?
4 Rekao si: 'Nauk moj je neporočan, u očima tvojim čist sam i bez ljage.'
Pois tu disseste: A minha doutrina é pura, e limpo sou aos teus olhos.
5 Ali kada bi Bog htio progovorit' i otvorit usta da ti odgovori
Mas, na verdade, oxalá que Deus fallasse e abrisse os seus labios contra ti!
6 kada bi ti tajne mudrosti otkrio koje um nijedan ne može doumit', znao bi da ti za grijehe račun ište.
E te fizesse saber os segredos da sabedoria, que ella é multiplice em efficacia; pelo que sabe que Deus exige de ti menos do que merece a tua iniquidade.
7 Možeš li dubine Božje proniknuti, dokučiti savršenstvo Svesilnoga?
Porventura alcançarás os caminhos de Deus? ou chegarás á perfeição do Todo-poderoso?
Como as alturas dos céus é a sua sabedoria; que poderás tu fazer? mais profunda do que o inferno, que poderás tu saber? (Sheol h7585)
9 Duže je od zemlje - šire je od mora!
Mais comprida é a sua medida do que a terra: e mais larga do que o mar.
10 Ako se povuče, ako te pograbi, ako na sud preda, tko će mu braniti?
Se elle destruir, e encerrar, ou se recolher, quem o fará tornar para traz?
11 Jer on u čovjeku prozire prijevaru, vidi opačinu ako i ne gleda.
Porque elle conhece aos homens vãos, e vê o vicio; e não o terá em consideração?
12 Čovjek se bezuman obraća k pameti i divlji magarac uzdi se pokori.
Mas o homem vão é falto de entendimento; sim, o homem nasce como a cria do jumento montez.
13 Ako li srce svoje ti uspraviš i ruke svoje pružiš prema njemu,
Se tu preparaste o teu coração, e estendeste as tuas mãos para elle!
14 ako li zloću iz ruku odbaciš i u šatoru svom ne daš zlu stana,
Se ha iniquidade na tua mão, lança-a para longe de ti e não deixes habitar a injustiça nas tuas tendas.
15 čisto ćeš čelo moći tad podići, čvrst ćeš biti i bojati se nećeš.
Porque então o teu rosto levantarás sem macula: e estarás firme, e não temerás.
16 Svojih se kušnja nećeš sjećat' više kao ni vode koja je protekla.
Porque te esquecerás dos trabalhos, e te lembrarás d'elles como das aguas que já passaram
17 Jasnije će tvoj život sjat' no podne, tmina će se obratit' u svanuće.
E a tua vida mais clara se levantará do que o meio dia; ainda que seja trevas, será como a manhã.
18 U uzdanju svom živjet ćeš sigurno i zaštićen počivat ćeš u miru.
E terás confiança; porque haverá esperança; e buscarás e repousarás seguro.
19 Kad legneš, nitko te buniti neće; mnogi će tvoju tražiti naklonost.
E deitar-te-has, e ninguem te espantará; muitos supplicarão o teu rosto.
20 A zlikovcima ugasnut će oči, neće im više biti utočišta: izdahnut', bit će jedina im nada.”
Porém os olhos dos impios desfallecerão, e perecerá o seu refugio: e a sua esperança será o expirar da alma
