Job 11
1 Sofar iz Naama progovori tad i reče:
Wtedy Sofar z Naamy odpowiedział:
2 “Zar na riječi mnoge da se ne odvrati? Zar će se brbljavac još i opravdati?
Czy nie należy odpowiedzieć na takie mnóstwo słów? Czy człowiek gadatliwy ma być usprawiedliwiony?
3 Zar će tvoje trice ušutkati ljude, zar će ruganje ostat' neizrugano?
Czy ludzie mają milczeć na twoje kłamstwa? A gdy kpisz, nikt cię nie zawstydzi?
4 Rekao si: 'Nauk moj je neporočan, u očima tvojim čist sam i bez ljage.'
Powiedziałeś bowiem: Moja nauka jest czysta, jestem czysty w twoich oczach.
5 Ali kada bi Bog htio progovorit' i otvorit usta da ti odgovori
O gdyby Bóg zechciał przemówić i otworzyć usta przeciwko tobie;
6 kada bi ti tajne mudrosti otkrio koje um nijedan ne može doumit', znao bi da ti za grijehe račun ište.
Gdyby objawił tajemnice mądrości – że zasługujesz na dwa razy większą [karę]. Poznaj więc, ile Bóg ci przebaczył za twoją nieprawość.
7 Možeš li dubine Božje proniknuti, dokučiti savršenstvo Svesilnoga?
Czy wybadasz tajemnice Boga? Czy zgłębisz doskonałość Wszechmocnego?
Są wyżej niż niebiosa, co [możesz z tym] uczynić? Głębsze niż piekło, czy [możesz je] poznać? (Sheol h7585)
9 Duže je od zemlje - šire je od mora!
Ich miara jest dłuższa niż ziemia i szersza niż morze.
10 Ako se povuče, ako te pograbi, ako na sud preda, tko će mu braniti?
Jeśli wycina, zamyka albo gromadzi, któż go powstrzyma?
11 Jer on u čovjeku prozire prijevaru, vidi opačinu ako i ne gleda.
On bowiem zna marność ludzi i widzi niegodziwość. Czy miałby na to nie zważać?
12 Čovjek se bezuman obraća k pameti i divlji magarac uzdi se pokori.
Człowiek nierozumny może nabyć rozumu, choć człowiek rodzi się jak źrebię dzikiego osła.
13 Ako li srce svoje ti uspraviš i ruke svoje pružiš prema njemu,
Jeśli przygotujesz swoje serce i wyciągniesz do niego swoje ręce;
14 ako li zloću iz ruku odbaciš i u šatoru svom ne daš zlu stana,
Jeśli w twoich rękach [jest] nieprawość, oddal ją i nie pozwól, aby niegodziwość mieszkała w twoich przybytkach.
15 čisto ćeš čelo moći tad podići, čvrst ćeš biti i bojati se nećeš.
Wtedy podniesiesz swoje oblicze bez zmazy, będziesz stały i nie będziesz się bał.
16 Svojih se kušnja nećeš sjećat' više kao ni vode koja je protekla.
Zapomnisz bowiem o swojej udręce i wspomnisz ją tak jak wody, które przepłynęły.
17 Jasnije će tvoj život sjat' no podne, tmina će se obratit' u svanuće.
I [twoje] życie będzie [jaśniejsze] niż południe; twoja ciemność będzie jak poranek.
18 U uzdanju svom živjet ćeš sigurno i zaštićen počivat ćeš u miru.
Będziesz ufał, mając nadzieję; będziesz kopać dokoła i odpoczniesz bezpiecznie.
19 Kad legneš, nitko te buniti neće; mnogi će tvoju tražiti naklonost.
Położysz się i nikt cię nie przestraszy; wielu uniży się [przed] twoim obliczem.
20 A zlikovcima ugasnut će oči, neće im više biti utočišta: izdahnut', bit će jedina im nada.”
Ale oczy niegodziwych przygasną i nie będzie dla nich ucieczki, a ich nadzieja [będzie jak] wyzionięcie ducha.
