Job 10
1 Kad mi je duši život omrznuo, nek' mi tužaljka poteče slobodno, zborit ću u gorčini duše svoje.
Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
2 Reću ću Bogu: Nemoj me osudit! Kaži mi zašto se na me obaraš.
Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
3 TÓa što od toga imaš da me tlačiš, da djelo ruku svojih zabacuješ, da pomažeš namjerama opakih?
Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
4 Jesu li u tebe oči tjelesne? Zar ti vidiš kao što čovjek vidi?
Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
5 Zar su ti dani k'o dani smrtnika a kao ljudski vijek tvoje godine?
Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
6 Zbog čega krivnju moju istražuješ i grijehe moje hoćeš razotkriti,
Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
7 kad znadeš dobro da sam nedužan, da ruci tvojoj izmaknut ne mogu?
Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
8 Tvoje me ruke sazdaše, stvoriše, zašto da me sada opet raščiniš!
Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
9 Sjeti se, k'o glinu si me sazdao i u prah ćeš me ponovo vratiti.
Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
10 Nisi li mene k'o mlijeko ulio i učinio da se k'o sir zgrušam?
Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
11 Kožom si me i mesom odjenuo, kostima si me spleo i žilama.
Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
12 S milošću si mi život darovao, brižljivo si nad mojim bdio dahom.
Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
13 Al' u svom srcu ovo si sakrio, znam da je tvoja to bila namjera:
Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
14 da paziš budno hoću li zgriješiti i da mi grijeh ne prođe nekažnjeno.
Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
15 Ako sam grešan, onda teško meni, ako li sam prav, glavu ne smijem dići - shrvan sramotom, nesrećom napojen!
Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
16 Ispravim li se, k'o lav me nagoniš, snagu svoju okušavaš na meni,
Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
17 optužbe nove na mene podižeš, jarošću većom na mene usplamtiš i sa svježim se četama obaraš.
Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
18 Iz utrobe što si me izvukao? O, što ne umrijeh: vidjeli me ne bi,
Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
19 bio bih k'o da me ni bilo nije, iz utrobe u grob bi me stavili.
Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
20 Mog su života dani tako kratki! Pusti me da se još malo veselim
Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
21 prije nego ću na put bez povratka, u zemlju tame, zemlju sjene smrtne,
Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
22 u zemlju tmine guste i meteža, gdje je svjetlost slična noći najcrnjoj.”
Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
