Jevrejima 6
1 Stoga mimoiđimo početnički nauk o Kristu i uzdignimo se k savršenome ne postavljajući iznovice temelja: obraćenje od mrtvih djela i vjera u Boga,
ⲁ̅ⲉⲧⲃⲉ ⲡⲁⲓ ϭⲉ ⲉⲁⲛⲕⲱ ⲛⲥⲱⲛ ⲙⲡϣⲁϫⲉ ⲛⲧⲁⲣⲭⲏ ⲙⲡⲉⲭⲥ ⲙⲁⲣⲛⲉⲓ ϭⲉ ⲉϫⲛ ⲧⲉϥⲙⲛⲧⲧⲉⲗⲓⲟⲥ ⲛⲧⲛⲧⲙⲕⲁⲕⲉ ⲥⲛⲧⲉ ⲟⲛ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲙⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲁ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲛⲉϩⲃⲏⲩⲉ ⲉⲧⲙⲟⲟⲩⲧ ⲁⲩⲱ ⲟⲩⲡⲓⲥⲧⲓⲥ ⲉⲡⲛⲟⲩⲧⲉ
ⲃ̅ⲙⲛ ⲟⲩⲧⲥⲁⲃⲟ ⲛⲃⲁⲡⲧⲓⲥⲙⲁ ⲙⲛ ⲟⲩⲧⲁⲗⲟ ⲛϭⲓϫ ⲙⲛ ⲟⲩⲧⲱⲟⲩⲛ ϩⲛ ⲛⲉⲧⲙⲟⲟⲩⲧ ⲙⲛ ⲟⲩϩⲁⲡ ⲛϣⲁ ⲉⲛⲉϩ (aiōnios g166)
3 To ćemo pak učiniti, dakako, ako Bog da.
ⲅ̅ⲡⲉⲓⲕⲉ ⲇⲉ ⲧⲛⲛⲁⲁⲁϥ ⲉⲣϣⲁⲛ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ϯⲧⲉϩⲓⲏ
4 Zaista, onima koji su jednom prosvijetljeni, i okusili dar nebeski, i postali dionici Duha Svetoga,
ⲇ̅ⲟⲩⲁⲧϭⲟⲙ ⲅⲁⲣ ⲡⲉ ⲉⲧⲣⲉ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩϫⲓⲟⲩⲟⲉⲓⲛ ⲛⲟⲩⲥⲟⲡ ⲉⲁⲩϫⲓϯⲡⲉ ⲛⲧⲇⲱⲣⲉⲁ ⲛⲧⲡⲉ ⲉⲁⲩⲣⲙⲉⲧⲟⲭⲟⲥ ⲙⲡⲉⲡⲛⲁ ⲉⲧⲟⲩⲁⲁⲃ
ⲉ̅ⲉⲁⲩϫⲓϯⲡⲉ ⲙⲡϣⲁϫⲉ ⲉⲧⲛⲁⲛⲟⲩϥ ⲛⲧⲉ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲙⲛⲛϭⲟⲙ ⲙⲡⲁⲓⲱⲛ ⲉⲧⲛⲁϣⲱⲡⲉ (aiōn g165)
6 pa otpali, nemoguće je opet se obnoviti na obraćenje kad oni sami ponovno razapinju Sina Božjega i ruglu ga izvrgavaju.
ⲋ̅ⲉⲁⲩϩⲉ ⲛⲥⲉⲁⲁⲩ ⲟⲛ ⲛⲃⲣⲣⲉ ⲉⲩⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲁ ⲉⲩⲉⲓϣⲉ ⲛⲁⲩ ⲛⲕⲉⲥⲟⲡ ⲙⲡϣⲏⲣⲉ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲁⲩⲱ ⲉⲩⲡⲁⲣⲁⲇⲓⲅⲙⲁⲧⲓⲍⲉ ⲙⲙⲟϥ
7 Jer zemlja koja se napije kiše što na nju često pada i rađa raslinjem korisnim onima za koje se i obrađuje, prima blagoslov od Boga;
ⲍ̅ⲡⲕⲁϩ ⲅⲁⲣ ⲉⲧⲥⲱ ⲙⲡϩⲱⲟⲩ ⲉⲧⲛⲏⲩ ⲉϫⲱϥ ⲛϩⲁϩ ⲛⲥⲟⲡ ⲉⲧϫⲡⲟ ⲛⲟⲩⲛⲧⲏϭ ⲉⲛⲁⲛⲟⲩϥ ⲛⲛⲉⲧⲟⲩⲣϩⲱⲃ ⲉⲣⲟϥ ⲉⲧⲃⲏⲏⲧⲟⲩ ϥⲛⲁϫⲓ ⲛⲟⲩⲥⲙⲟⲩ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲙ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ
8 ona pak koja donosi trnje i drač, odbačena je, blizu prokletstvu a svršetak joj je: “U oganj!”
ⲏ̅ⲉϥⲧⲁⲩⲟ ⲇⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϩⲉⲛϣⲟⲛⲧⲉ ⲙⲛ ϩⲉⲛⲁⲣⲟⲟⲩⲉ ϥⲧⲥⲧⲏⲩ ⲉⲃⲟⲗ ⲁⲩⲱ ϥϩⲏⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲥⲁϩⲟⲩ ⲡⲁⲓ ⲉⲧⲉⲣⲉⲧⲉϥϩⲁⲏ ⲛⲁϣⲱⲡⲉ ⲉⲡⲣⲟⲕϩϥ
9 A uvjereni smo, ljubljeni, sve ako tako i govorimo, da je s vama dobro i da ste na putu spasenja.
ⲑ̅ⲧⲛⲡⲓⲑⲉ ⲇⲉ ϩⲁⲣⲱⲧⲛ ⲛⲁⲙⲉⲣⲁⲧⲉ ϫⲉ ⲧⲉⲧⲛϩⲉⲛⲉⲧⲥⲟⲧⲡ ⲁⲩⲱ ⲛⲉⲧϩⲏⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲉⲩϫⲁⲓ ⲉϣϫⲉ ⲧⲛⲣⲡⲕⲉϣⲁϫⲉ ⲛⲧⲉⲉⲓϩⲉ
10 Ta Bog nije nepravedan da bi zaboravio vaše djelo i ljubav što je iskazaste njegovu imenu posluživši i poslužujući svetima.
ⲓ̅ⲛⲟⲩⲁⲇⲓⲕⲟⲥ ⲅⲁⲣ ⲁⲛ ⲡⲉ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲡⲱⲃϣ ⲙⲡⲉⲧⲛϩⲱⲃ ⲙⲛ ⲧⲁⲅⲁⲡⲏ ⲉⲛⲧⲁⲧⲉⲧⲛⲟⲩⲟⲛϩⲥ ⲉⲃⲟⲗ ⲉⲡⲉϥⲣⲁⲛ ⲉⲁⲧⲉⲧⲛⲇⲓⲁⲕⲟⲛⲓ ⲛⲛⲉⲧⲟⲩⲁⲁⲃ ⲁⲩⲱ ⲉⲧⲉⲧⲛⲇⲓⲁⲕⲟⲛⲓ
11 Želimo ipak da svatko od vas sve do svršetka pokazuje tu istu gorljivost za ispunjenje nade
ⲓ̅ⲁ̅ⲧⲛⲉⲡⲓⲑⲩⲙⲓ ⲇⲉ ⲉⲧⲣⲉ ⲡⲟⲩⲁ ⲡⲟⲩⲁ ⲙⲙⲱⲧⲛ ⲟⲩⲱⲛϩ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϯⲥⲡⲟⲩⲇⲏ ⲛⲟⲩⲱⲧ ⲛⲛⲁϩⲣⲙ ⲡⲧⲱⲧ ⲛϩⲏⲧ ⲛⲑⲉⲗⲡⲓⲥ ⲉⲥⲧⲁϫⲣⲏⲩ ϣⲁⲃⲟⲗ
12 te ne omlitavite, nego budete nasljedovatelji onih koji po vjeri i strpljivosti baštine obećano.
ⲓ̅ⲃ̅ϫⲉⲕⲁⲥ ⲉⲛⲛⲉⲧⲛϣⲱⲡⲉ ⲉⲧⲉⲧⲛⲟⲩⲟϣϥ ⲁⲗⲗⲁ ⲉⲧⲉⲧⲛⲧⲟⲛⲧⲛ ⲙⲙⲱⲧⲛ ⲉⲛⲉⲧⲛⲁⲕⲗⲏⲣⲟⲛⲟⲙⲓ ⲛⲛⲉⲣⲏⲧ ϩⲓⲧⲛ ⲧⲉⲩⲡⲓⲥⲧⲓⲥ ⲙⲛ ⲧⲉⲩⲙⲛⲧϩⲁⲣϣϩⲏⲧ
13 Doista, kad je Bog Abrahamu davao obećanje, jer se nije imao kime većim zakleti, zakle se samim sobom:
ⲓ̅ⲅ̅ⲉⲁ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲅⲁⲣ ⲉⲣⲏⲧ ⲛⲁⲃⲣⲁϩⲁⲙ ⲉⲃⲟⲗ ϫⲉ ⲙⲛ ⲡⲉⲧⲛⲁⲁⲁϥ ⲉⲣⲟϥ ⲉⲧⲣⲉϥⲱⲣⲕ ⲙⲙⲟϥ ⲁϥⲱⲣⲕ ⲙⲙⲟϥ ⲙⲙⲓⲛ ⲙⲙⲟϥ
14 Uistinu, blagosloviti, blagoslovit ću te i umnožiti, umnožit ću te.
ⲓ̅ⲇ̅ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲉⲓⲥⲙⲟⲩ ϯⲛⲁⲥⲙⲟⲩ ⲉⲣⲟⲕ ⲁⲩⲱ ⲉⲉⲓⲧⲁϣⲟ ϯⲛⲁⲧⲁϣⲟⲕ
15 I tako Abraham, strpljiv, postiže obećano.
ⲓ̅ⲉ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲧⲉⲉⲓϩⲉ ⲉⲁϥⲣϩⲁⲣϣϩⲏⲧ ⲁϥⲙⲁⲧⲉ ⲙⲡⲉⲣⲏⲧ
16 Ljudi se doista kunu onim tko je veći i zakletva im je, kao potkrepa, kraj svake raspre.
ⲓ̅ⲋ̅ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲅⲁⲣ ⲉϣⲁⲩⲱⲣⲕ ⲙⲡⲉⲧⲟ ⲛⲛⲟϭ ⲉⲣⲟⲟⲩ ⲁⲩⲱ ⲑⲁⲏ ⲛⲁⲛⲧⲓⲗⲟⲅⲓⲁ ⲛⲓⲙ ⲉⲩⲧⲁϫⲣⲟ ⲛⲁⲩ ⲡⲉ ⲡⲁⲛⲁϣ
17 Tako i Bog: htio je baštinicima obećanja obilatije pokazati nepromjenljivost svoje odluke pa zato zajamči zakletvom
ⲓ̅ⲍ̅ϩⲙ ⲡⲁⲓ ⲛϩⲟⲩⲟ ⲉⲣⲉⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲟⲩⲉϣⲧⲁⲙⲉ ⲛⲉⲕⲗⲏⲣⲟⲛⲟⲙⲟⲥ ⲙⲡⲉⲣⲏⲧ ⲉⲡⲉϥϣⲟϫⲛⲉ ⲉⲧⲉⲙⲉϥⲡⲱⲱⲛⲉ ⲁϥⲙⲉⲥⲓⲧⲉⲩⲉ ⲙⲙⲟϥ ϩⲛ ⲟⲩⲁⲛⲁϣ
18 da bismo po dva nepromjenljiva čina - u kojima je nemoguće da bi Bog prevario - mi pribjeglice imali snažno ohrabrenje da se držimo ponuđene nade.
ⲓ̅ⲏ̅ϫⲉⲕⲁⲥ ϩⲓⲧⲛ ϩⲱⲃ ⲥⲛⲁⲩ ⲛⲁⲧⲡⲱⲱⲛⲉ ϩⲛ ⲛⲁⲓ ⲉⲩⲁⲧϭⲟⲙ ⲡⲉ ⲉⲧⲣⲉ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ϫⲓϭⲟⲗ ⲉⲛⲉϫⲓ ⲛⲁⲛ ⲛⲟⲩⲥⲟⲡⲥ ⲉϥⲧⲁϫⲣⲏⲩ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩⲡⲱⲧ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲁⲙⲁϩⲧⲉ ⲛⲑⲉⲗⲡⲓⲥ ⲉⲧⲕⲏ ⲛⲁⲛ ⲉϩⲣⲁⲓ
19 Ona nam je kao pouzdano i čvrsto sidro duše što ulazi u unutrašnjost iza zavjese,
ⲓ̅ⲑ̅ⲧⲁⲓ ⲉⲧϣⲟⲟⲡ ⲛⲁⲛ ⲛⲑⲉ ⲛⲟⲩϩⲁⲩϭⲁⲗ ⲛⲧⲉⲛⲯⲩⲭⲏ ⲉⲥⲟⲣϫ ⲁⲩⲱ ⲉⲥⲧⲁϫⲣⲏⲩ ⲉⲥⲃⲏⲕ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲥⲁ ⲛϩⲟⲩⲛ ⲙⲡⲕⲁⲧⲁⲡⲉⲧⲁⲥⲙⲁ
