Propovjednik 1
1 Misli Propovjednika, Davidova sina, kralja u Jeruzalemu.
Las palabras del Predicador, el hijo de David, rey en Jerusalén.
2 Ispraznost nad ispraznošću, veli Propovjednik, ispraznost nad ispraznošću, sve je ispraznost!
Vanidad de vanidades, dice el Predicador. Vanidad de vanidades, todo es vanidad.
3 Kakva je korist čovjeku od svega truda njegova kojim se trudi pod suncem?
¿Qué provecho tiene el hombre De todo su trabajo que hace bajo el sol?
4 Jedan naraštaj odlazi, drugi dolazi, a zemlja uvijek ostaje.
Generación va y generación viene, Pero la tierra siempre permanece.
5 Sunce izlazi, sunce zalazi i onda hiti svojem mjestu odakle izlazi.
Sale el sol y se oculta el sol. Se apresura hacia el lugar donde vuelve a salir.
6 Vjetar puše na jug i okreće se na sjever, kovitla sad ovamo sad onamo i vraća se u novom vrtlogu.
El viento sopla hacia el sur y vuelve hacia el norte. Gira sin cesar. Vuelve otra vez a sus giros el viento.
7 Sve rijeke teku u more i more se ne prepunja; odakle teku rijeke, onamo se vraćaju da ponovo počnu svoj tok.
Todos los ríos corren hacia el mar, Y el mar nunca se llena, Al lugar de donde vinieron los ríos, Allí vuelven para volver a correr.
8 Sve je mučno. Nitko ne može reći da se oči nisu do sita nagledale i uši dovoljno naslušale.
Todas las cosas son fatigosas. El hombre no puede explicarlas. El ojo nunca se sacia de ver, Ni el oído se llena de oír.
9 Što je bilo, opet će biti, i što se činilo, opet će se činiti, i nema ništa novo pod suncem.
¿Qué es lo que fue? Lo mismo que será. ¿Qué es lo hecho? Lo mismo que se hará. Nada nuevo hay bajo el sol.
10 Ima li išta o čemu bi se moglo reći: “Gle, ovo je novo!” Sve je već davno prije nas postojalo.
¿Hay cosa de la cual se diga: Mira, esto es nuevo? Ya existió en los siglos que nos precedieron.
11 Samo, od prošlosti ne ostade ni spomena, kao što ni u budućnosti neće biti sjećanja na ono što će poslije doći.
No hay memoria de lo primero. Tampoco de lo último habrá memoria Entre los que vendrán después.
12 Ja, Propovjednik, bijah kralj nad Izraelom u Jeruzalemu.
Yo, el Predicador, fui rey de Israel en Jerusalén.
13 I trudih se da mudrošću istražim i dokučim sve što biva pod nebom; o, kako mučnu zadaću zadade Bog sinovima ljudskim.
Dediqué mi corazón a buscar e investigar con sabiduría todo lo que sucede bajo el cielo. Dura tarea que ʼElohim dio a los hijos de hombres para que sean afligidos con ella.
14 Vidjeh sve što se čini pod suncem: kakve li ispraznosti i puste tlapnje!
Vi todas las obras que se hacen bajo el sol. Ciertamente todo es vanidad y correr tras el viento.
15 Što je krivo, ne može se ispraviti; čega nema, izbrojiti se ne može.
Lo torcido no se puede enderezar, Y lo incompleto no se puede completar.
16 Rekoh onda sam sebi: “Gle, stekao sam veću mudrost nego bilo tko od mojih prethodnika u Jeruzalemu. Duh moj sabrao je golemu mudrost i znanje.”
Hablé a mi corazón: Mira, me engrandecí y crecí en sabiduría sobre todos los que fueron antes de mí en Jerusalén. Mi corazón percibió mucha sabiduría y ciencia.
17 Mudrost pomnjivo proučih, a tako i glupost i ludost, ali sam spoznao da je to pusta tlapnja.
Dediqué mi corazón a obtener sabiduría y a entender la locura y la insensatez. Comprendí que aun esto es correr tras el viento.
18 Mnogo mudrosti - mnogo jada; što više znanja, to više boli.
Porque en la mucha sabiduría hay mucha frustración, Y el que añade conocimiento añade dolor.
