Djela apostolska 8
1 Savao je pristao da se Stjepan smakne. U onaj dan navali velik progon na Crkvu u Jeruzalemu. Svi se osim apostola raspršiše po krajevima judejskim i samarijskim.
E AE mai ana no o Saulo i kona make. Ia la, hoomaau nui ia mai la ka ekalesia ma Ierusalema; hoopuehuia'ku la lakou a pau ma na aina o Iudea, a ma Samaria; koe no nae na lunaolelo.
2 Bogobojazni su ljudi pokopali Stjepana i održali veliko žalovanje za njim.
Hoolewa aku la kekahi poe kanaka haipule ia Setepano, a kanikau loa lakou ia ia.
3 Savao je pak pustošio Crkvu: ulazio je u kuće, odvlačio muževe i žene i predavao ih u tamnicu.
Luku ae la o Saulo i ka ekalesia, komo aku no ia i na hale, a kano mai i na kane a me na wahine, a hahao ae la ia lakou iloko o ka halepaabao.
4 Oni dakle što su se raspršili obilazili su navješćujući Riječ.
No ia mea, kaahele ae la ka poe i hoopuehuia, e hai aku ana i ka euanelio.
5 Filip tako siđe u grad samarijski i stade im propovijedati Krista.
A iho ae la o Pilipo i ke kulanakauhale o Samaria, a hai aku la ia Kristo ia lakou.
6 Mnoštvo je jednodušno prihvaćalo što je Filip govorio slušajući ga i gledajući znamenja koja je činio.
Malama lokahi na lehulehu i na mea a Pilipo i olelo mai ai, me ka hoolohe, a me ka nana aku i na hoailona ana i hana'i.
7 Doista, iz mnogih su opsjednutih izlazili nečisti duhovi vičući iza glasa, a ozdravljali su i mnogi uzeti i hromi.
No ka mea, ua nui loa ka poe uhane haukae i walaau aku me ka leo nui, puka mai la lakou mawaho o ka poe i uluhia'i; a nui loa ka poe lolo a me ka poe oopa i hoolaia mai.
8 Nasta tako velika radost u onome gradu.
Nui loa iho la ka olioli ma kela kulanakauhale.
9 Čovjek se neki, imenom Šimun, u gradu već duže bavio čarobnjaštvom i opčaravao narod tvrdeći da je neki veliki.
Malaila no kekahi kanaka, o Simona ka inoa, he kilo no ia mamua mai ma ia kulanakauhale, a pilihua ka lahuikanaka o Samaria ia ia, i kana olelo ana, o kekahi mea nui ia.
10 Priklanjalo mu se sve, malo i veliko, te govorilo: “Ovaj je Snaga Božja, zvana Velika.”
A malama mai la lakou a pau ia ia, mai ka poe unku mai, a ka poe nui, i ae la, Oia nei no ka mana nui o ke Akua.
11 A priklanjahu mu se jer ih je duže vremena opčaravao svojim vradžbinama.
Malama no lakou i kana, no ka mea, loihi ka manawa i hoopilihua ai oia ia lakou i ke kilokilo ana.
12 Ali kad povjerovaše Filipu koji navješćivaše evanđelje o kraljevstvu Božjemu i o imenu Isusa Krista, krštavahu se - muževi i žene.
A i ko lakou manaoio ana ia Pilipo, i kana hai ana mai i ka euanelio no ke aupuni o ke Akua, a me ka inoa o Iesu Kristo, bapetizoia iho la lakou, na kane a me na wahine.
13 Povjerova i Šimun te se krsti i osta uz Filipa: bio je zanesen promatrajući znamenja i čudesa koja su se događala.
O Simona no hoi kahi i manaoio aku; a bapetizoia iho la no hoi ia, a e hoomau ana me Pilipo, e ike iho la ia i na mea mana, a me na hoailona nui i hanaia, pilihua iho la ia.
14 Kad su apostoli u Jeruzalemu čuli da je Samarija prigrlila riječ Božju, poslaše k njima Petra i Ivana.
A lohe ka poe lunaolelo ma Ierusalema, ua loaa i ko Samaria ka olelo a ke Akua, hoouna ae la lakou ia Petero a me Ioane io lakou la.
15 Oni siđoše i pomoliše se za njih da bi primili Duha Svetoga.
Iho ae la laua, pule aku la laua no lakou, i loaa ia lakou ka Uhane Hemolele.
16 Jer još ni na koga od njih ne bijaše sišao; bijahu samo kršteni u ime Gospodina Isusa.
No ka mea, ia manawa, aole ia i haule mai maluna o kekahi o lakou: ua bapetizo wale ia no lakou iloko o ka inoa o ka Haku, o Iesu.
17 Tada polagahu ruke na njih i oni primahu Duha Svetoga.
Alaila, kau iho la laua i na lima maluna iho o lakou, a loaa iho la ia lakou ka Uhane Hemolele.
18 Kad Šimun vidje da se polaganjem ruku apostolskih daje Duh, ponudi apostolima novaca
A ike iho la o Simona ua haawiia mai ka Uhane Hemolele ma ke kau ana o na lima o na lunaolelo, haawi aku la oia ia lana i kauwahi kala,
19 govoreći: “Dajte i meni tu moć da svatko na koga položim ruke primi Duha Svetoga.”
I aku la, E haawi mai olua i keia mana na'u, i loaa ai ka Uhane Hemolele i ka mea a'u e kau ai i na lima maluna iho.
20 Petar mu odvrati: “Novac tvoj zajedno s tobom propao kad si mislio dar Božji novcima steći!
I mai la o Petero ia ia, E lilo pu kau kala me oe i ka make, no kou manao e loaa mai ka makana o ke Akua ma ke kala.
21 Nema tebi ovdje dijela ni udjela jer tvoje srce nije pravo pred Bogom!
Aole ou wahi kuleana, aole ou wahi lihi iki ma keia olelo; no ka mea, aole i pololei kou naau imua i ke alo o ke Akua.
22 Obrati se od te opakosti svoje i moli Gospodina ne bi li ti se kako oprostila namisao srca tvoga.
Nolaila, e mihi oe i keia hewa ou, a e nonoi aku i ke Akua, ina paha e kalaia mai nou ka manao o kon naau.
23 Ta gledam te: žučju si gorak i nepravdom okovan.”
No ka mea, ua ike au, aia no oe maloko o ke au awaawa, a me ka mea paa o ka hewa.
24 Šimun odgovori: “Molite i vi za me Gospodina da me ne snađe ništa od toga što rekoste!”
Olelo aku la o Simona, i aku la, E pule aku olua i ka Haku no'u i hiki ole mai ai keia mau mea a olua e olelo mai nei maluna o'u.
25 Oni pak pošto posvjedočiše i dorekoše riječ Gospodnju, vratiše se u Jeruzalem navješćujući evanđelje mnogim selima samarijskim.
Nolaila, a hoike laua me ka hai mai i ka olelo a ka Haku, hoi mai la laua i Ierusalema, e hai ana i ka euanelio i na kauhale he nui loa o ka poe Samaria.
26 Anđeo se Gospodnji obrati Filipu: “Ustani i pođi na jug putom što iz Jeruzalema silazi u Gazu; on je pust.”
A olelo mai la ka anela o ka Haku ia Pilipo, i mai la, E ku oe, a e hele ma ke kukuluhema, ma ke ala e iho aku ai, mai Ierusalema a Gaza, he waonahele no hoi ia.
27 On usta i pođe. Odjednom eto nekog Etiopljanina, dvoranina, visokog dostojanstvenika kandake, kraljice etiopske koji bijaše nad svom njezinom riznicom.
Ku ae la ia a hele; aia hoi, he kanaka no Aitiopa, he luna nui na Kanedake, ke aliiwahine o Aitiopa, oia no maluna o kona waiwai a pau, a ua hele mai no hoi ia i Ierusalema e hoomana;
28 Vraćao se iz Jeruzalema, kamo je bio pošao pokloniti se; sjeđaše na svojim kolima i čitaše proroka Izaiju.
E hoi aku ana ia e noho ana maloko o kona halekaa, a e heluhelu ana i ka ke kaula Isaia.
29 Duh reče Filipu: “Pođi i pridruži se tim kolima!”
Olelo mai la ka Uhane ia Pilipo, E hele oe, e hoopili aku ia halekaa.
30 Filip pritrča i ču gdje onaj čita Izaiju proroka pa će mu: “Razumiješ li što čitaš?”
Holo ae la o Pilipo, a lohe iho la i kana heluhelu ana i ka ke kaula Isaia, i ae la ia, Ua ike anei oe i ka mea au e heluhelu nei?
31 On odvrati: “Kako bih mogao ako me tko ne uputi?” Onda zamoli Filipa da se uspne i sjedne uza nj.
I aku la kela, Pehea la e hiki ai ia'u, ke ao ole mai kekahi ia'u? Nonoi aku la oia ia Pilipo e pii ae, a e noho pu me ia.
32 A čitao je ovaj odlomak Pisma: Ko ovcu na klanje odvedoše ga, ko janje nijemo pred onim što ga striže on ne otvara svojih usta.
Eia kahi o ka palapala ana i heluhelu ai, Ua alakaiia'ku la ia me he hipa la i ka make; a e like hoi me ka hipakeiki i pane ole imua o ka mea nana e ako, pela no ia, aole i ekemu kona waha.
33 U poniženju sud mu je uskraćen. Naraštaj njegov tko da opiše? Da, uklonjen je sa zemlje život njegov.
I kona hoohaahaa ana, ua kailiia'ku la kona hoaponoia; nawai la hoi e hai mai i kona hanauna? no ka mea, ua laweia'ku no kona oia, mai ka honua aku.
34 Dvoranin se obrati Filipu pa će mu: “Molim te, o kome to prorok govori? O sebi ili o kome drugom?
Olelo aku la ua luna la, i aku la ia Pilipo, Ke uinau aku nei au ia oe, i olelo mai ke kaula i keia mea nowai, nona iho anei, no kekahi mea e paha?
35 Filip prozbori te mu, pošavši od toga Pisma, navijesti evanđelje: Isusa.
Alaila, oaka ae la o Pilipo i kona waha, a ma ua palapala la kana hoomaka ana e hai mai ai ia ia, ia Iesu.
36 Putujući tako, stigoše do neke vode pa će dvoranin: “Evo vode! Što priječi da se krstim?”
A i ko laua hele ana ma ke ala loa, hiki aku la laua ma kahi wai: Olelo ae ua luna la, Aia, he wai, heaha ka mea e keakea mai ia'u e bapetizoia'i?
I ae la o Pilipo, Ina i manaoio oe me ka naau a pau, ia a ua pono. I mai la kela, Ke manaoio nei au o Iesu Kristo, oia ke Keiki a ke Akua.
38 Zapovjedi da kola stanu pa obojica, Filip i dvoranin, siđoše u vodu te ga Filip krsti.
A kena aku la ia, E ku malie ke kaa. Iho pu iho la laua i ka wai, o Pilipo a me ua luna la, a bapetizo ae la oia ia ia.
39 A kad iziđoše iz vode, Duh Gospodnji ugrabi Filipa te ga dvoranin više ne vidje. On radosno nastavi svojim putom,
A pii ae la laua, mai ka wai mai, kaili aku la ka Uhane o ka Haku ia Pilipo, aole ike hou ae ua luna la ia ia. Hoi aku no ia ma kona ala me ka olioli.
40 a Filip se nađe u Azotu. I kako je prolazio, navješćivaše evanđelje svim gradovima dok ne stiže u Cezareju.
Ikea ae la o Pilipo ma Azoto. I kona hele ana, hai ae la ia i ka euanelio ma na kulanakauhale a pau, a hiki aku la i Kaisareia.
