Ϯ⳰ⲀⲠⲞⲔⲀⲖⲨⳘⲮⲒⲤ 14
1 ⲁ̅ ⲁⲓⲛⲁⲩ ⲁⲩⲱ ⲉⲓⲥⲟⲩϩⲓⲉⲓⲃ ⲉϥⲁϩⲉⲣⲁⲧϥ ϩⲓϫⲙⲡⲧⲟⲟⲩ ⲛⲥⲓⲱⲛ ⲁⲩⲱ ⲙⲛⲧⲁϥⲧⲉ ⲛⲧⲃⲁ ⲙⲛϥⲧⲟⲟⲩ ⲛϣⲟ ⲉⲩⲛⲙⲙⲁϥ ⲉⲩⲛⲧⲁⲩ ⲙⲙⲁⲩ ⲙⲡⲉϥⲣⲁⲛ ⲙⲛⲡⲣⲁⲛ ⲙⲡⲉϥⲉⲓⲱⲧ ⲉϥⲥⲏϩ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲛⲧⲉⲩⲧⲉϩⲛⲉ
Potem zobaczyłem Baranka, stojącego na górze Syjon, a wraz z nim—sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mają wypisane na czołach Jego imię oraz imię Ojca.
2 ⲃ̅ ⲁⲩⲱ ⲁⲓⲥⲱⲧⲙ ⲉⲩⲥⲙⲏ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲧⲡⲉ ⲛⲑⲉ ⲙⲡⲉϩⲣⲟⲟⲩ ⲛϩⲉⲛⲙⲟⲟⲩ ⲉⲛⲁϣⲱⲟⲩ ⲁⲩⲱ ⲛⲑⲉ ⲛⲧⲉⲥⲙⲏ ⲛϩⲉⲛⲛⲟϭ ⲛϩⲣⲟⲩⲃⲃⲁⲓ ⲁⲩⲱ ⲧⲉⲥⲙⲏ ⲛⲧⲁⲓⲥⲱⲧⲙ ⲉⲣⲟⲥ ⲉⲥⲟ ⲛⲑⲉ ⲛϩⲉⲛϭⲓⲑⲁⲣⲟⲇⲟⲥ ⲉⲩϭⲓⲑⲁⲣⲓⲍⲉ ⲛⲛⲉⲩⲕⲓⲑⲁⲣⲁ
Usłyszałem też z nieba odgłos podobny do huku wielkiego wodospadu lub potężnego grzmotu. Brzmiał on jak dźwięk muzyki granej przez wielu harfiarzy.
3 ⲅ̅ ⲁⲩⲱ ⲉⲩϫⲱ ⲛⲟⲩϫⲱ ⲛⲃⲣⲣⲉ ⲙⲡⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲙⲡⲉⲑⲣⲟⲛⲟⲥ ⲙⲛⲡⲙ̅ⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲙⲡⲉϥⲧⲟⲟⲩ ⲛⲍⲱⲟⲛ ⲙⲛⲛⲉⲡⲣⲉⲥⲃⲉⲧⲉⲣⲟⲥ ⲁⲩⲱ ⲛⲉⲙⲛϣϭⲟⲙ ⲛⲗⲁⲁⲩ ⲉⲉⲓⲙⲉ ⲉⲧⲱⲇⲏ ⲉⲓⲙⲏⲧⲉⲓ ⲡⲙⲛⲧⲁϥⲧⲉ ⲛⲧⲃⲁ ⲙⲛⲡⲉϥⲧⲟⲟⲩ ⲛϣⲟ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩϣⲟⲟⲡⲟⲩ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙⲡⲕⲁϩ
I usłyszałem nową pieśń, śpiewaną przed tronem Boga, przed czterema istotami i przed starszymi. Nikt oprócz stu czterdziestu czterech tysięcy, uratowanych przez Boga z ziemi, nie mógł nauczyć się tej pieśni.
4 ⲇ̅ ⲛⲁⲓ ⲉⲧⲉⲙⲡⲟⲩⲧⲱⲗⲙ̅ ⲙⲛⲥϩⲓⲙⲉ ⲉϩⲉⲛⲡⲁⲣⲑⲉⲛⲟⲥ ⲅⲁⲣ ⲛⲉ ⲛⲁⲓ ⲉⲧⲙⲟⲟϣⲉ ⲙⲛⲡⲉϩⲓⲉⲓⲃ ⲉⲡⲙⲁ ⲉⲧⲉϥⲛⲁ ⲉⲣⲟϥ ⲛⲁⲓ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩϣⲟⲡⲟⲩ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲛⲣⲱⲙⲉ ⲛⲟⲩⲁⲡⲁⲣⲭⲏ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲙⲛⲡⲉϩⲓⲉⲓⲃ
Ludzie ci, za życia na ziemi, trzymali się z dala od rozwiązłości seksualnej i są bez skazy—zawsze okazują posłuszeństwo Barankowi. Zostali uratowani z ziemi i są szczególnie cenni dla Boga i Baranka.
Z ich ust nigdy nie wyszło żadne kłamstwo—są nienaganni!
6 ⲋ̅ ⲁⲓⲛⲁⲩ ⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲉϥϩⲏⲗ ϩⲛⲧⲙⲏⲏⲧⲉ ⲛⲧⲡⲉ ⲉⲟⲩⲛⲟⲩⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲓⲟⲛ ⲛⲧⲟⲟⲧϥ ⲛϣⲁⲉⲛⲉϩ ⲉⲧⲁϣⲉⲟⲉⲓϣ ⲛⲛⲉⲧϩⲙⲟⲟⲥ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲙⲡⲕⲁϩ ⲁⲩⲱ ⲉϫⲛⲛϩⲉⲑⲛⲟⲥ ⲛⲓⲙ ϩⲓⲫⲩⲗⲏ ϩⲓⲁⲥⲡⲉ ϩⲓⲗⲁⲟⲥ̅ (aiōnios g166)
Następnie zobaczyłem anioła: leciał środkiem nieba i miał ogłosić mieszkańcom ziemi wieczną dobrą nowinę—miał dotrzeć z nią do każdego narodu, plemienia, języka i ludu. (aiōnios g166)
7 ⲍ̅ ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϩⲛⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲥⲙⲏ ϫⲉ ⲁⲣⲓϩⲟⲧⲉ ϩⲏⲧϥ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛⲧⲉⲧⲛϯⲉⲟⲟⲩ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲁⲥⲉⲓ ⲛϭⲓⲧⲉⲩⲛⲟⲩ ⲛⲧⲉϥⲕⲣⲓⲥⲓⲥ ⲁⲩⲱ ⲛⲧⲉⲧⲛⲟⲩⲱϣⲧ ⲙⲡⲉⲛⲧⲁϥⲧⲁⲙⲓⲉⲧⲡⲉ ⲙⲛⲡⲕⲁϩ ⲙⲛⲑⲁⲗⲗⲁⲥⲥⲁ ⲙⲛⲙⲡⲩⲅⲏ ⲛⲙⲙⲟⲟⲩ
Potężnym głosem wołał on: „Nadszedł czas Bożego sądu! Okażcie więc respekt Bogu i oddajcie cześć Temu, który stworzył niebo, lądy, morza i wszystkie źródła wód!”.
8 ⲏ̅ ⲁⲕⲉⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ̅ ⲙⲙⲉϩⲥⲛⲁⲩ ⲟⲩⲁϩϥ ⲛⲥⲱϥ ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲁⲥϩⲉ ⲁⲥϩⲉ ⲛϭⲓⲧⲛⲟϭ ⲛⲃⲁⲃⲩⲗⲱⲛ ⲁⲩⲱ ⲁⲛϩⲉⲑⲛⲟⲥ ⲧⲏⲣⲟⲩ ϩⲉ ϩⲙⲡⲏⲣⲡ ⲙⲡϭⲱⲛⲧ ⲛⲧⲉⲥⲡⲟⲣⲛⲓⲁ
Zaraz po nim pojawił się inny anioł, wołający: „Upadł wielki Babilon, który upajał wszystkie narody świata swoją rozwiązłością!”.
9 ⲑ̅ ⲁⲕⲉⲙⲉϩϣⲟⲙⲛⲧ ⲛⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲟⲩⲁϩϥ ⲛⲥⲱⲟⲩ ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϩⲛⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲥⲙⲏ ϫⲉ ⲡⲉⲧⲛⲁⲟⲩⲱϣⲧ ⲙⲡⲉⲑⲩⲣⲓⲟⲛ ⲏ ⲧⲉϥϩⲓⲕⲱⲛ ⲁⲩⲱ ⲛⲉϥϫⲓⲛⲉϥⲥϩⲁⲓ ⲉϫⲛⲧⲉϥⲧⲉϩⲛⲉ ⲏ ⲉϫⲛⲧⲉϥϭⲓϫ
Za nim pojawił się trzeci anioł. Potężnym głosem wołał on: „Ci, którzy pokłonią się bestii i jej posągowi oraz przyjmą jej znak na rękę lub czoło,
10 ⲓ̅ ⲛⲧⲟϥ ϩⲱϥ ⲟⲛ ϥⲛⲁⲥⲱ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙⲡⲏⲣⲡ ⲙⲡϭⲱⲛⲧ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲡⲁⲓ ⲉⲧⲕⲩⲣⲁ ⲛⲁⲅⲣⲁⲧⲟⲛ ϩⲙⲡϫⲱ ⲛⲧⲉϥⲟⲣⲅⲏ ⲁⲩⲱ ⲥⲉⲛⲁⲃⲁⲥⲁⲛⲓⲍⲉ ⲙⲙⲟⲟⲩ ϩⲛⲟⲩⲕⲱϩⲧ ⲙⲛⲟⲩⲑⲏⲛ ⲙⲡⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲛⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲉⲧⲟⲩⲁⲁⲃ ⲙⲡⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲙⲡⲉϩⲓⲉⲓⲃ
doświadczą Bożego gniewu i nie będzie dla nich litości! Na oczach świętych aniołów oraz Baranka będą cierpieć w ogniu i siarce.
11 ⲓ̅ⲁ̅ ⲁⲩⲱ ⲡⲕⲁⲡⲛⲟⲥ ⲛⲧⲉⲩⲃⲁⲥⲁⲛⲟⲥ̅ ⲛⲁϫⲓⲥⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ ϣⲁⲉⲛⲉϩ ⲛⲉⲛⲉϩ ⲛⲥⲉⲧⲙϫⲓⲙⲧⲟⲛ ⲙⲡⲉϩⲟⲟⲩ ⲙⲛⲧⲉⲩϣⲏ ⲛϭⲓⲛⲉⲧⲛⲁⲟⲩⲱϣⲧ ⲙⲡⲉⲑⲩⲣⲓⲟⲛ ⲙⲛⲧⲉϥϩⲓⲕⲱⲛ ⲙⲛⲡⲉⲧⲛⲁϫⲓ̈ ⲙⲡⲙⲁⲉⲓⲛ ⲙⲡⲉϥⲣⲁⲛ (aiōn g165)
Dym z palącego ich ognia będzie się unosił na wieki, będą oni bowiem cierpieć dzień i noc, bez chwili wytchnienia. Taka kara spotka ludzi, którzy oddali cześć bestii i jej posągowi oraz przyjęli znak jej imienia!”. (aiōn g165)
Niech te słowa zachęcają świętych do wytrwałości, posłuszeństwa Bożym przykazaniom i zaufania Jezusowi.
13 ⲓ̅ⲅ̅ ⲁⲓⲥⲱⲧⲙ ⲉⲩⲥⲙⲏ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲧⲡⲉ ⲉⲥϫⲱ ⲙⲙ̅ⲟⲥ ϫⲉ ⲥϩⲁⲓ ϫⲉ ⲛⲁⲓⲁⲧⲟⲩ ⲛⲛⲉⲧⲛⲁⲙⲟⲩ ϫⲓⲛ ⲛⲧⲉⲛⲟⲩ ϩⲙⲡϫ̅ⲥ̅ ⲥⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛϭⲓⲡⲉⲡ̅ⲛ̅ⲁ̅ ϫⲉⲕⲁⲥ ⲉⲩⲉⲙⲧⲟⲛ ⲙⲙⲟⲟⲩ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲛⲉⲩϩⲓⲥⲉ ⲛⲉⲩϩⲃⲏⲩⲉ ⲅⲁⲣ ⲛⲁⲟⲩⲁϩⲟⲩ ⲛⲥⲱⲟⲩ
Potem usłyszałem głos z nieba: —Zapisz te słowa: „Szczęśliwi ci, którzy umierają, wierząc Panu. Duch Święty potwierdza, że odpoczną oni po swojej ciężkiej pracy i otrzymają nagrodę za to, czego dokonali, żyjąc na ziemi”.
14 ⲓ̅ⲇ̅ ⲁⲓⲛⲁⲩ ⲁⲩⲱ ⲉⲓⲥⲟⲩⲕⲗⲟⲟⲗⲉ ⲉⲥⲟⲩⲟⲃϣ̅ ⲁⲩⲱ ⲉϥϩⲙⲟⲟⲥ̅ ϩⲓϫⲛⲧⲉⲕⲗⲟⲟⲗⲉ ⲛϭⲓⲡⲉⲓⲛⲉ ⲛⲟⲩϣⲏⲣⲉ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲉⲟⲩⲛⲟⲩⲕⲗⲟⲙ ⲛⲛⲟⲩⲃ ϩⲓϫⲛⲧⲉϥⲁⲡⲏ ⲉⲩⲛⲟⲩⲟϩⲥ ⲉϥⲧⲏⲙ ϩⲛⲧⲉϥϭⲓϫ
Następnie zobaczyłem biały obłok, na którym siedział ktoś, kto wyglądał jak Syn Człowieczy. Na głowie miał złoty wieniec, a w dłoni trzymał ostry sierp.
15 ⲓ̅ⲉ̅ ⲁⲩⲱ ⲕⲉⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲁϥⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙⲡⲣⲡⲉ ⲉϥⲁϣⲕⲁⲕ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲥⲙⲏ ⲉⲡⲧ̅ϩⲙⲟⲟⲥ ⲉϫⲛⲧⲉⲕⲗⲟⲟⲗⲉ ϫⲉ ⲙⲁϫⲟⲟⲩ ⲙⲡⲉⲕⲟϩⲥ ⲛⲅⲱϩⲥ ϫⲉ ⲁⲥⲉⲓ ⲛϭⲓⲧⲉⲩⲛⲟⲩ ⲙⲡⲱϩⲥ ϫⲉ ⲁϥϣⲟⲟⲩⲉ ⲛϭⲓⲡⲱϩⲥ ⲙⲡⲕⲁϩ
Wtedy ze świątyni wyszedł anioł i głośno zawołał do Tego, który siedział na obłoku: „Ziemia dojrzała już do żniwa, zacznij więc zbiory!”.
Wówczas Ten, który siedział na obłoku, zebrał z niej plon.
Wtedy wyszedł ze świątyni inny anioł—on również trzymał w ręku ostry sierp.
18 ⲓ̅ⲏ̅ ⲁⲕⲉⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙⲡⲉⲑⲩⲥⲓⲁⲥⲧⲩⲣⲓⲟⲛ ⲉⲩⲛⲧⲁϥⲧⲉⲝⲟⲩⲥⲓⲁ ⲙⲡⲕⲱϩⲧ ⲁϥⲙⲟⲩⲧⲉ ϩⲛⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲥⲙⲏ ⲉⲡⲉⲧⲉⲣⲉⲑⲁⲗⲕⲟⲩ ⲛⲧⲟⲟⲧϥ ⲉⲥⲧⲏⲙ ⲉϥϫⲱ ⲙ̅ⲙ̅ⲟⲥ̅ ϫⲉ ⲙⲁϫⲟⲟⲩ ⲙⲡⲉⲕϩⲁⲗⲕⲟⲩ ⲛⲅϫⲱⲱⲗⲉ ⲛⲛⲉⲥⲙⲁϩ ⲛⲧⲃⲱ ⲛⲉⲗⲟⲟⲗⲉ ⲙⲡⲕⲁϩ ϫⲉ ⲁⲩⲡⲱϩ ⲛϭⲓⲛⲉⲥⲉⲗⲟⲟⲗⲉ
Od strony ołtarza nadszedł wtedy następny anioł, mający władzę nad ogniem. Głośno zawołał on do anioła trzymającego sierp: „Zbierz z ziemi grona winorośli, bo już dojrzały i są gotowe na sąd!”.
19 ⲓ̅ⲑ̅ ⲁⲩⲱ ⲁⲡⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲛⲟⲩϫ ⲛⲧⲉϥϩⲁⲗⲕⲟⲩ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲙⲡⲕⲁϩ ⲁϥϫⲱⲱⲗⲉ ⲛⲧⲃⲱ ⲛⲉⲗⲟⲟⲗⲉ ⲙⲡⲕⲁϩ ⲁⲩⲱ ⲁϥⲛⲟⲩϫ ⲉⲧⲉϩⲣⲱⲧ ⲛⲟϭ ⲙⲡϭⲱⲛⲧ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ
Wówczas anioł, który miał w dłoni sierp, zebrał z ziemi grona i wsypał je do wielkiej tłoczni Bożego gniewu.
20 ⲕ̅ ⲁⲩϩⲱⲙ ⲛⲧⲉϩⲣⲱⲧ ⲡⲃⲟⲗ ⲛⲧⲡⲟⲗⲓⲥ ⲁⲩⲱ ⲁⲡⲉⲥⲛⲟϥ ⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲧⲉϩⲣⲱⲧ ϣⲁϩⲣⲁⲓ ⲉⲛⲉⲭⲁⲗⲓⲛⲟⲥ ⲛⲛⲉϩⲧⲱⲱⲣ ⲛⲁⲙⲛⲧⲁⲥⲉ ⲛϣⲉ ⲛⲥⲧⲁⲇⲓⲟⲛ
Tłocznia ta znajdowała się poza miastem. Gdy wyciśnięto grona, wypłynęła z niej rzeka krwi—miała ona trzysta kilometrów długości i była tak głęboką, że sięgała wędzideł koni.
