詩篇 90

1 神人摩西的祈禱。 主啊，你世世代代作我們的居所。

دعای موسی، مرد خدا. ای خداوند، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای.

2 諸山未曾生出， 地與世界你未曾造成， 從亙古到永遠，你是上帝。

قبل از آنکه دنیا را بیافرینی و کوهها را به وجود آوری، تو بوده‌ای. تو را ابتدا و انتهایی نیست.

3 你使人歸於塵土，說： 你們世人要歸回。

انسان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی: «ای خاکیان، به خاک تبدیل شوید!»

4 在你看來，千年如已過的昨日， 又如夜間的一更。

هزار سال در نظر تو چون یک روز، بلکه چون یک ساعت است.

5 你叫他們如水沖去； 他們如睡一覺。 早晨，他們如生長的草，

تو انسان را چون سیلاب از جای بر می‌کنی و می‌بری. زندگی او خوابی بیش نیست. او مانند گیاهی است که صبح می‌روید و می‌شکفد ولی عصر پژمرده و خشک می‌شود.

6 早晨發芽生長， 晚上割下枯乾。

7 我們因你的怒氣而消滅， 因你的忿怒而驚惶。

بر اثر غضب تو ما رو به نابودی می‌رویم و خشم تو ما را پریشان و بی‌قرار ساخته است.

8 你將我們的罪孽擺在你面前， 將我們的隱惡擺在你面光之中。

گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشته‌ای و هیچ خطای ما از دید تو پنهان نیست.

9 我們經過的日子都在你震怒之下； 我們度盡的年歲好像一聲歎息。

روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو کوتاه شده است و عمر خود را مثل یک خواب می‌گذرانیم.

10 我們一生的年日是七十歲， 若是強壯可到八十歲； 但其中所矜誇的不過是勞苦愁煩， 轉眼成空，我們便如飛而去。

عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشیم، شاید به هشتاد سال برسد. ولی در طول این مدت چیزی جز درد و رنج نصیب ما نمی‌شود. هر آن ممکن است عمرمان به سر آید و به عالم دیگر پرواز کنیم.

11 誰曉得你怒氣的權勢？ 誰按着你該受的敬畏曉得你的忿怒呢？

خداوندا، کیست که بداند شدت خشم تو چقدر است؟ کدام یک از ما چنانکه باید و شاید از تو می‌ترسد؟

12 求你指教我們怎樣數算自己的日子， 好叫我們得着智慧的心。

به ما یاد بده که بدانیم عمر ما چه زودگذر است تا در این عمر کوتاه با خردمندی زندگی کنیم.

13 耶和華啊，我們要等到幾時呢？ 求你轉回，為你的僕人後悔。

ای خداوند، نزد ما برگرد! تا به کی منتظر باشیم؟ بر بندگانت رحم کن.

14 求你使我們早早飽得你的慈愛， 好叫我們一生一世歡呼喜樂。

صبحگاهان ما را از محبت خود بهره‌مند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشیم.

15 求你照着你使我們受苦的日子， 和我們遭難的年歲，叫我們喜樂。

به اندازهٔ سالهایی که ما را ذلیل و خوار ساخته‌ای، ما را شاد و سرافراز گردان.

16 願你的作為向你僕人顯現； 願你的榮耀向他們子孫顯明。

بگذار ما بندگانت بار دیگر اعمال شگفت‌انگیز تو را مشاهده کنیم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمایان ساز.

17 願主－我們上帝的榮美歸於我們身上。 願你堅立我們手所做的工； 我們手所做的工，願你堅立。

خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما، بله، در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما!