詩篇 74
1 亞薩的訓誨詩。 上帝啊，你為何永遠丟棄我們呢？ 你為何向你草場的羊發怒，如煙冒出呢？
«Μασχίλ του Ασάφ.» Διά τι, Θεέ, απέρριψας ημάς διαπαντός; διά τι καπνίζει η οργή σου εναντίον των προβάτων της βοσκής σου;
2 求你記念你古時所得來的會眾， 就是你所贖、作你產業支派的， 並記念你向來所居住的錫安山。
Μνήσθητι της συναγωγής σου, την οποίαν απέκτησας απ' αρχής· την ράβδον της κληρονομίας σου, την οποίαν ελύτρωσας· τούτο το όρος Σιών, εν ω κατώκησας.
3 求你舉步去看那日久荒涼之地， 仇敵在聖所中所行的一切惡事。
Κίνησον τα βήματά σου προς τας παντοτεινάς ερημώσεις, προς παν κακόν, το οποίον έπραξεν ο εχθρός εν τω αγιαστηρίω.
4 你的敵人在你會中吼叫； 他們豎了自己的旗為記號。
Οι εχθροί σου βρυχώνται εν τω μέσω των συναγωγών σου· έθεσαν σημαίας τας σημαίας αυτών.
5 他們好像人揚起斧子， 砍伐林中的樹。
Γνωστόν έγεινεν· ως εάν τις σηκόνων πέλεκυν καταφέρη επί πυκνά δένδρα,
6 聖所中一切雕刻的， 他們現在用斧子錘子打壞了。
ούτω τώρα αυτοί συνέτριψαν διά μιας με πελέκεις και σφυρία, τα πελεκητά έργα αυτού.
7 他們用火焚燒你的聖所， 褻瀆你名的居所，拆毀到地。
Κατέκαυσαν εν πυρί το αγιαστήριόν σου έως εδάφους· εβεβήλωσαν το κατοικητήριον του ονόματός σου.
8 他們心裏說：我們要盡行毀滅； 他們就在遍地把上帝的會所都燒毀了。
Είπον εν τη καρδία αυτών, Ας εξολοθρεύσωμεν αυτούς ομού· κατέκαυσαν πάσας τας συναγωγάς του Θεού εν τη γη.
9 我們不見我們的標幟，不再有先知； 我們內中也沒有人知道這災禍要到幾時呢！
Τα σημεία ημών δεν βλέπομεν· δεν υπάρχει πλέον προφήτης ουδέ γνωρίζων μεταξύ ημών το έως πότε.
10 上帝啊，敵人辱罵要到幾時呢？ 仇敵褻瀆你的名要到永遠嗎？
Έως πότε, Θεέ, θέλει ονειδίζει ο εναντίος; θέλει βλασφημεί ο εχθρός το όνομά σου διαπαντός;
11 你為甚麼縮回你的右手？ 求你從懷中伸出來，毀滅他們。
Διά τι αποστρέφεις την χείρα σου, και την δεξιάν σου; έκβαλε αυτήν εκ μέσου του κόλπου σου και αφάνισον αυτούς.
12 上帝自古以來為我的王， 在地上施行拯救。
Αλλ' ο Θεός είναι εξ αρχής Βασιλεύς μου, εργαζόμενος σωτηρίαν εν μέσω της γης.
13 你曾用能力將海分開， 將水中大魚的頭打破。
Συ διεχώρισας διά της δυνάμεώς σου την θάλασσαν· συ συνέτριψας τας κεφαλάς των δρακόντων εν τοις ύδασι.
14 你曾砸碎鱷魚的頭， 把牠給曠野的禽獸為食物。
Συ συνέτριψας τας κεφαλάς τον Λευϊάθαν· έδωκας αυτόν βρώσιν εις τον λαόν, τον κατοικούντα εν ερήμοις.
15 你曾分裂磐石，水便成了溪河； 你使長流的江河乾了。
Συ ήνοιξας πηγάς και χειμάρρους· εξήρανας ποταμούς δυνατούς.
16 白晝屬你，黑夜也屬你； 亮光和日頭是你所預備的。
Σού είναι η ημέρα και σου η νύξ· συ ητοίμασας το φως και τον ήλιον.
17 地的一切疆界是你所立的； 夏天和冬天是你所定的。
Συ έθεσας πάντα τα όρια της γής· συ έκαμες το θέρος και τον χειμώνα.
18 耶和華啊，仇敵辱罵， 愚頑民褻瀆了你的名，求你記念這事。
Μνήσθητι τούτου, ότι ο εχθρός ωνείδισε τον Κύριον· και λαός άφρων εβλασφήμησε το όνομά σου.
19 不要將你斑鳩的性命交給野獸； 不要永遠忘記你困苦人的性命。
Μη παραδώσης εις τα θηρία την ψυχήν της τρυγόνος σου· την σύναξιν των πενήτων σου μη λησμονήσης διαπαντός.
20 求你顧念所立的約， 因為地上黑暗之處都滿了強暴的居所。
Επίβλεψον επί την διαθήκην σου· διότι επλήσθησαν οι σκοτεινοί της γης τόποι από οίκων καταδυναστείας.
21 不要叫受欺壓的人蒙羞回去； 要叫困苦窮乏的人讚美你的名。
Ας μη στραφή ο ταλαίπωρος εις τα οπίσω κατησχυμμένος· ο πτωχός και ο πένης ας επαινώσι το όνομά σου.
22 上帝啊，求你起來為自己伸訴！ 要記念愚頑人怎樣終日辱罵你。
Ανάστα, Θεέ· δίκασον την δίκην σου· μνήσθητι του ονειδισμού, τον οποίον εις σε κάμνει ο άφρων όλην την ημέραν.
23 不要忘記你敵人的聲音； 那起來敵你之人的喧嘩時常上升。
Μη λησμονήσης την φωνήν των εχθρών σου· ο θόρυβος των επανισταμένων κατά σου αυξάνει διαπαντός.
